VERSLAG: Enter Shikari - 10/3 - Melkweg

Enter Shikari - 10/3 - Melkweg

Het is nog geen zes uur en de beveiliging van Enter Shikari loopt al door de Melkweg. Ze controleren elke nooduitgang. Is dit een voorbode of zijn het puur voorzorgmaatregelen?

Het voorprogramma lijkt in ieder geval nog geen ongelukken te veroorzaken. Young Guns heeft The Max al meerdere malen gespeeld. Hoewel de rockband een andere fanschare kent dan Enter Shikari, willen ze er een feestje van maken in de Melkweg. "It's the first day of the tour, let's set the bar really high!" roept zanger Gustav Wood. Hoewel er enthousiast op wordt gereageerd door de voorste rijen met een minipit en veel gespring, lijkt Young Guns toch een tikkeltje ongemakkelijk op het podium.

In het begin van de set is Gustav erg aan het zoeken met zijn stem, de hoge noten klinken zwak. Maar niemand krijgt hem zomaar stil, zelfs met beperkte reacties rent en vliegt hij over de stage, zwaaiend en pratend met het publiek. Dit levert hem al snel meer respect op, zo zie je maar, opgeven is voor de verliezers.
De wisselende reacties komen ook door de genre van Young Guns' muziek. De toegankelijke rockmuziek spreekt niet iedereen aan. Over de kwaliteit van songs en spel, vooral van lead gitaristen Fraser en John, niets meer dan goeds. De gemiddelde Enter Shikari fan heeft echter behoefte aan beats, duwpartijen en stagediven. En dat gaat niet lukken, zelfs niet bij de sterke songs 'Bones' en 'Weight of the World'. Over smaak valt niet te twisten.

Het nieuwe album A Flash Flood Of Colour van Enter Shikari genoot wisselende reacties. Fans klaagden over dat Enter Shikari nooit meer het niveau zou kunnen evenaren van een paar jaar terug. "We hebben het allemaal al een keer gezien, niet meer zo wild, etc etc." Maar niets blijkt minder waar. Enter Shikari is geen spat veranderd. Ze mogen dan zelf aangeven dat ze volwassener zijn en de sounds ook meer mature is geworden, er blijft een duidelijk Enter Shikari geluid. Ook zijn ze de apenstreken nog niet verleerd. Meteen bij de eerste noot van 'System...' springt bassist Chris al het publiek in en rent zanger Rou over het podium om jongeren erop te trekken en ze er vervolgens weer af te duwen.

Het publiek is duidelijk in twee groepen te verdelen. Je hebt een grote groep jonge tieners die hard de nieuwste hits meezingen. Het publiek dat voor de lasers en dubstepbeats komen. Een nieuwe lichting fans die Skrillex als de beste dj ter wereld zien en de rockklanken als bijzaak zien.
Daarnaast heb je de 'oude garde', die crowdsurfend of moshpittend door de zaal gaan. Juist voor deze groep zijn die nooduitgangen geen overbodige luxe. Het is een wonder dat het allemaal goed gaat. Ook al stagediven er zeven mensen tegelijk, ze worden allemaal opgevangen. Al bij het derde nummer 'Gandhi Mate, Gandhi', afkomstig van het nieuwe album, is de zaal gevuld met een zweetgeur, bloedvlekken en een hoop schorre stemmen.

Duidelijk is: Enter Shikari is niet veranderd, het nieuwe album brengt juist meer catchy songs met nog meer nadruk op beats dan voorheen. De concerten zijn niet veranderd, het publiek reageert nog steeds hetzelfde. Het is een gekkenhuis, een groot feest en als de dodelijk vermoeiende bezoekers naar buiten lopen, klinken er blije geluiden. Moe, maar voldaan heet dat.