VERSLAG: Textures - 11/3 - 013

Textures - 11/3 - 013

Met een Europese tournee die begon in Keulen is Textures vandaag aangekomen bij de laatste stop; de kleine zaal van de 013. Spelen in Tilburg is bijna een thuiswedstrijd voor deze band uit Etten-Leur. Thuiswedstrijden staan niet garant voor de overwinning, maar een stijf uitverkochte zaal is een erg goed begin. Het is de enige show deze tour in Nederland en misschien heeft de vroege aanvangstijd van 18.00 uur extra geholpen om het uit te verkopen, zodat ook mensen van ver buiten Tilburg nog naar huis kunnen.

Als support heeft Textures de Engelse band Sylosis meegenomen. Het is al flink dringen geblazen en het is duidelijk dat deze band al aardig wat fans heeft in Nederland. Ze krijgen het publiek vrij makkelijk mee en hebben het publiek goed opgewarmd voor de echte wedstrijd.

De kleine zaal blijkt te klein wanneer de heren van Textures opkomen. Dan heb ik het niet eens over het te kleine podium waar de zes mannen zich op moeten proppen. De deuren van de zaal blijven openstaan omdat het simpelweg te druk is binnen in de zaal. Vanaf het begin af aan weet de nieuwe zanger Daniel de Jongh het publiek op te zwepen met zijn krachtige stemgeluid. Het publiek kan geen seconde stil staan en de band staat dan ook met een grote grijns te spelen.

Er is tijdens het hele optreden een goede balans tussen oud en nieuw werk - tussen hard en zacht. Zo blijft het concert van begin tot eind boeien. Het hoogtepunt van de avond komt wanneer ‘Reaching Home’, van de laatste plaat ‘Dualism’, wordt gespeeld. Met een bloedhete zaal krijgen ze de mensen aan het springen en klappen, en krijg je spontaan een festivalgevoel. Het publiek wordt af en toe een adempauze gegund om vervolgens weer keihard erin te beuken. Aan het einde van het optreden kan de toetsenist de verleiding niet langer weer staan en duikt het publiek in om de pit te versterken. Echter blijkt niet iedereen het naar zijn zin te hebben en moet de zanger helaas twee vechtersbazen toespreken dat hij daar niet van gediend is. Hij meldt dat hij liever een feestje ziet en er wordt enthousiast gejuicht en de vuisten gaan, voor de zoveelste keer vanavond, de lucht weer in.

De band is ontzettend enthousiast, het geluid staat perfect, de zang is loepzuiver, werkelijk alles klopt vanavond. Het moge duidelijk zijn dat Textures de thuiswedstrijd om weet te zetten in een kampioenswedstrijd. Een zegetocht waar andere Nederlandse bands jaloers op mogen zijn.