VERSLAG: Laura Marling - 18/3 - Paradiso

Laura Marling

Zondag 18 maart 2012. Paradiso Amsterdam is de plaats en BRIT Award-winnares Laura Marling is what’s going on. De zangeres, die bekend werd bij het grotere publiek met nummers zoals ‘New Romantic’, ‘My Manic and I’ en ‘ Young Love’ (een samenwerking met Mystery Jets), heeft net haar nieuwe album ‘A Creature I Don’t Know’ uit en is in Nederland om ons nog even te laten zien waarom dit meisje haar BRIT award – de meest prestigieuze muziekprijs in Groot-Brittanië – voor beste zangeres totaal heeft verdiend.

Bij binnenkomst is de sfeer nog enigszins kalm, maar daar komt verandering in als Marling het podium opstapt. Als de band begint is de strakheid van het spel af te lezen. Totdat Laura zelf moet beginnen. Ze slaat de eerste snaar van haar gitaar aan. En daar gebeurt het: de gitaar is niet goed gestemd en geeft een erg naar geluid. Er wordt gelachen. Laura lacht mee en daarmee is het ijs is gebroken. Deze blonde kunstenares heeft voor elkaar gekregen wat haar toetsenist niet lukte. Het publiek omarmt haar. Deze omarming is niet alleen te merken in de vergeving van het publiek tijdens een paar foutjes in sommige nummers, maar ook door de stilte tijdens alle nummers. Er wordt zelfs met geen enkel liedje voluit meegezongen. Alles om optimaal te kunnen genieten van Marling haar stem.

Als, na een akoestische intermezzo met onder andere een cover van Neil Diamond, de band niet zo snel als gewenst het podium op komt, lost Laura dit gelijk op. Ze geeft haar band speels een middelvinger en zegt: “I’ll play another song then.” Improvisatie van het hoogste niveau om daarna met haar band ‘All My Rage’ in te zetten. Het publiek deint mee en er zingen – eindelijk – wat mensen mee. Dit meezingen wordt doorgevoerd tijdens het nummer ‘Ghosts’. Die bij de eerste tonen al met veel gejuich wordt ontvangen door het publiek. Na ‘Sophia’ is het de tijd om toe te lichten waarom de band te laat op het podium verscheen. De verklaring is een beetje aan de rare kant, maar maakt de lachsalvo in het publiek er niet minder op. De band heeft namelijk allerlei poppetjes gemaakt met het fruit wat backstage ligt en presenteren deze uitgebreid aan het publiek. Uiteindelijk vliegt er een banaan de menigte in en staat de toetsenist met brood te jongleren. Lachen met Laura.

Na nog vijf nummers (waaronder ‘Goodbye Old England’) breien mevrouw en de band er een einde aan met de aankondiging dat er geen encore meer komt, omdat ze deze blijkbaar al in het optreden zelf hebben verwerkt. Na wat ‘oehs’ en ‘ahs’ is het dan toch echt tijd voor het laatste liedje, wat met veel overgave wordt gespeeld. De band loopt weg, de lichten gaan aan en de stroom mensen verzamelen zich naar de garderobe. Een avond die weliswaar vermakelijk is, maar waarschijnlijk niet lang zal blijven hangen. Helaas.