VERSLAG: Alpha Blondy - 3/5 - Paradiso

Alpha Blondy @ Paradiso

De uit Ivoorkust afkomstige Alpha Blondy wist zich in de loop van zijn carrière te ontwikkelen tot de Afrikaanse Bob Marley. Velen van zijn nummers zijn klassiekers die menig reggaeliefhebber uit zijn hoofd kan meezingen. De combinatie van reggae met Afrikaanse traditionele muziek en tintjes classic rock doen het met name bij de Afrikaanse fans erg goed. Vorig jaar bracht de artiest nog stilletjes een, matige, nieuwe plaat uit. Om een show van hem te bezoeken is echter geen enkele reden nodig.

Wie vaker een concert van Alpha Blondy bezocht heeft weet inmiddels dat de opening vaste prik is. Na veel kabaal, met sirene, begint de band met het spelen van een lekker reggaeritme. Er zijn in eerste instantie nog wat geluidsproblemen, maar in luttele seconden staat alles goed en kan de eerste gitaarsolo al gespeeld worden. Vervolgens zet het zuiver zingende koortje het typische Alpha Blondy gevoel perfect neer. Terwijl de reggaeman zelf nog achter de coulissen staat begint hij langzaam Paradiso toe te roepen.

Na het podium opgewandeld te zijn en ongelooflijk dankbaar de goed gevoelde zaal begroet te hebben begint hij met het onvermijdelijke ‘Jerusalem’. De zanger, met rood kanten mutsje, lijkt ouder geworden. Desondanks oogt hij blijer en toegankelijker dan ooit. Gezellig wordt het ook door de wietgeur die, dankzij het massaal negeren van het rookverbod, door de gehele zaal draagt.

Waar Alpha Blondy op festivals meestal garant staat voor een goed en gezellig optreden weet hij in Paradiso ook enkele keren te imponeren. Kippenvel krijg je tijdens zijn vertolking van ‘Massada’. Om onduidelijke redenen zorgt het nummer ervoor dat de tranen langzaam uit Alpha Blondy zijn ogen lopen. De eerste, van twee, toegiften levert ook kippenvel op als de zanger a capella, ondersteund door één zangeres, een nummer zingt.

Hoofdzakelijk is het echter wederom gezelligheid troef. Zijn zware teksten worden voorzien van vrolijke reggaedeuntjes, uptempo ska ritmes en sterke muzikale intermezzo’s. Met name de twee gitaristen krijgen regelmatig de ruimte om een solo te spelen die in menig rock band niet misstaan zou hebben. Geheel in Afrikaanse traditie sluit de zanger af met enkele enthousiastelingen uit het publiek, die op het podium een dansje wagen. Een oude rastaman, die verrassend soepel in de benen blijkt te zijn, krijgt de zaal nog eens plat.

Dat Alpha Blondy al jaren bezig is met zijn naamloze tour en elk jaar weer de nodig festivals bezoekt is vanavond duidelijk af te zien. De Afrikaan voelt zich thuis op het podium. Samen met zijn goed geoliede band levert hij wederom een fantastisch optreden. Verrassend genoeg blijken de nieuwste nummers live net zo sterk te staan als Blondy zijn klassiekers.