VERSLAG: Marina and the Diamonds - 22/11 - Tivoli

Marina & The Diamonds

Marina Lambrini Diamandis, zo valt in het paspoort van de Welsch Marina & The Diamonds te lezen. Die achternaam heeft de 27-jarige zangeres te danken aan haar Griekse vader, die haar samen met haar eveneens Welsch moeder grootbracht. ‘Diamonds’ is niet alleen een referentie aan haar achternaam, maar tevens aan haar fans, die zij ‘The Diamonds’ gedoopt heeft. Een beetje het Lady Gaga en haar Little Monsters-effect, maar dan vele malen beter, zo blijkt vanavond in een stijf uitverkocht Tivoli.

Waar ze in 2009 nog debuteerde met het vrij poppy en brave The Family Diamonds, besloot Diamandis het voor haar nieuwe album over een andere boeg te gooien. Met onder meer Diplo en Dr. Luke die zorg droegen voor enkele producties, laat de stijl van Electra Heart weinig meer aan de verbeelding over. Met zo’n ontwikkeling is het altijd maar de vraag hoe zoiets live uitpakt. Met opener ‘Homewrecker’ verwijst de bloedmooie Marina deze bedenkingen echter vanaf de eerste minuut linea recta richting de prullenbak en ook in het vervolg laat ze geen twijfel bestaan over hoe je zulks live moet presenteren.

Vrijwel iedere noot is live, van de clubachtige synths in bijvoorbeeld ‘How To Be A Heartbreaker’ tot de rake drumklappen die in ieder nummer veelvuldig aan bod komen. En dan de vocalen van Diamandis. Waar de afstelling van haar microfoon tijdens de eerste tien minuten nog een ander te wensen overlaat, blijkt in het vervolg van het optreden met wat voor fenomenale stem ze gezegend is. Hoge noten of geen hoge noten, ze zit er ieder moment bijzonder strak –en enorm krachtig- bovenop. Ondertussen doen zich ook nog enkele fraaie verkleedpartijtjes voor, die het voluptueuze voorkomen van Diamandis louter goed doen.

Op ‘Hypocrates’ na komt Electra Heart in zijn geheel voorbij, aangevuld door het betere werk van debuutplaat The Family Diamonds, dat plots allemaal ook een stuk steviger klinkt. Het mag tekstueel tegenwoordig allemaal dan wellicht wat plat zijn (‘the good are never easy, the easy never good’), op alle andere fronten heeft Diamandis het meer dan uitstekend voor elkaar. Het klopt en boeit van begin tot eind, een volle anderhalf uur lang. Of het nu de podiumaankleding en de lichten betreft, de liedjeskeuze of –niet te vergeten- de enorme vocale capaciteiten waarmee Marina gezegend is, er valt eigenlijk geen fout te ontdekken.

Samen met haar Diamonds tovert ze Tivoli vanavond om van een vrij kille betonnen zaal tot een volledig aangekleed poppodium waar ze zelf de touwtjes strak in handen heeft. Gemeend bedankje hier, mooie glimlach daar en ondertussen lijkt ook het plezier volledig oprecht. Ze heeft er misschien wat eigenheid voor moeten inleveren, maar het succes mag er zijn. Marina Diamandis wil de wereld veroveren en ligt hiervoor op ramkoers.