VERSLAG: The Bony King of Nowhere - 7/12 - Effenaar

The Bony King Of Nowhere – 07/12 – Effenaar

Op de dag dat de sneeuwstorm en het weeralarm best mee bleken te vallen, is Eindhoven toch aardig wit gekleurd. De donkere dagen voor Kerst breken aan en in de Effenaar staan twee Belgische acts geprogrammeerd.

Voorprogramma’s hebben we in 2012 in alle soorten en maten voorbij zien komen, maar vandaag is Love Like Birds het vermelden meer dan waard. De Gentse Elke de Mey is jong, lang, knap en heeft een warme stem die prima past bij het weer van vandaag. Haar gelijknamige EP bevat vijf nummers, waarvan ook live Oscar het mooiste liedje is. Met bassist krijgt ze, als voorprogramma, de Effenaar muisstil en dat is knap.

De hoofdact van vanavond sluit daar prima bij aan. The Bony King Of Nowhere heeft, met band, de reis naar het noorden afgelegd en opent zonder drums en toetsen, maar met drie personen op gitaar. Daar blijkt direct de grote kracht te liggen van Bram Vanparys, zoals hij in het dagelijkse leven heet. De Gentse zanger kan het al snel niet meer fout doen in de Effenaar, nadat hij drie nummers op rustige wijze brengt.

Het verschil met band is groot, maar ook met toetsen en drums blijven de nummers overeind en krijgen ze veel meer kracht. De grootste kracht zit echter in de teksten en de stem van Vanparys, want als hij halverwege de set en ook tijdens de toegift slechts met zijn gitarist op het podium staat, komen de nummers echt aan.

Dat komt overigens mede door de sfeer die in Eindhoven gecreëerd was. De Effenaar had besloten dat het wel eens prettig zou kunnen zijn om wat bankjes (met kaarsjes), zitzakken en kleedjes weg te zetten en dat had zijn effect. De juiste omgeving voor de juiste muziek. Het detail zat hem in de theedoeken die aan de deur waren geknoopt, zodat je deze niet dicht hoorde vallen als mensen de zaal inkwamen of verlieten. Complimenten op zijn plaats dus.

Na lang overleg tussen de bandleden (”Onze regering is ook niet in een paar dagen gevormd:” worden er nog twee Dylan-cover gespeeld (‘Seven Curses’ en ‘I Shall Be Released’). Afsluiter ‘Eleonore’ en later ‘Travelling Man’ (solo, als toegift), maken grote indruk voordat de band tot slot nog terugkomt om het allerlaatste nummer van de avond te spelen.