VERSLAG: Train - 24/2 - 013

Train 24/02 013

De Nieuw-Zeelandse Gin Wigmore verzorgt vandaag voor de laatste keer het voorprogramma tijdens deze toer. Haar nummer ‘Man Like That’ kennen we van de Heineken reclame. De blonde dame en haar vijf mannelijke bandleden verassen ons met aanstekelijke jazzy folk rock. Met het nummer ‘Black Sheep’ laat Wigmore meteen horen dat ze inderdaad een geval apart is. Ze bespeelt de trommel, gitaar en danst over het hele podium met haar bandleden. Met haar rauwe bluesstem a la Amy Winehouse weet ze een overtuigend optreden neer te zetten.

Daarna is het de beurt aan Train. De heren staan voor de derde keer in de 013 voor tevens het enigste optreden op Nederlandse bodem tijdens de laatste avond van deze toer. Zodra het nummer ’50 Ways To Say Goodbye’ begint horen en zien we dat zanger Pat Monahan vandaag niet helemaal fit is en er alles aan doet om toch alles te geven. Met veel moeite probeert hij de hoge noten van het nummer te zingen. Hij verontschuldigt zich en verteld dat hij de show perse niet wilde afzeggen en vraagt aan het publiek of ze hem kunnen helpen om er vanavond toch een mooie avond te maken.
Er worden veel nummers van het laatste album California 37 gespeeld, maar ook veel oud materiaal als ‘Meet Virginia’ voor de fans van het eerste uur.

Voor het duet ‘Bruises’ komt Gin Wigmore terug het podium op en grapt Monahan naar haar of ze niet ook zijn stukken wil zingen. Ze worden geholpen door het publiek wat het nummer hard meezingt. ‘I dedicate this song to my vocal cords” zegt Monahan. Om de fans tegemoet te komen worden er veel gesigneerde T-shirts het publiek in gegooid, waar fanatiek op wordt gereageerd. Tijdens het nummer ‘Mermaids’ vraagt Monahan zo’n dertig meiden het podium op die vanavond even zijn “Mermaids” mogen zijn. Ook horen we een perfecte medley van ‘Hey Soul Sister’ en Fun.’s ‘We Are Young’. Bij het nummer ‘Marry Me’ springt Monahan het podium af en neemt hij al zingend met vele fans op de eerste rij een foto. Aan aandacht voor het publiek is vanavond geen te kort.

Het is geen verassing dat dit optreden vocaal gezien niet het sterkste was zoals we dat gewend zijn van Train. Desondanks zijn we vooral opgelucht en tevreden dat het concert toch is doorgegaan en zoals Monahan belooft zien we hem graag over een paar maanden terug voor een herkansing.