VERSLAG: Nosaj Thing - 17/3 - Melkweg

Nosaj Thing hinkt op twee gedachten

Het een-tweetje tussen de labels Carpark en Innovative Leisure pakte begin dit jaar prima uit. Overal waar het nieuwe album van Toro Y Moi werd besproken kwam Nosaj Thing om de hoek kijken en andersom. ‘Try’, waarin Toro Y Moi de vocalen doet, komt voorbij in het optreden dat Nosaj Thing verzorgt in de Amsterdamse Melkweg. Hij is uitgenodigd door de clubavond HOAX om een set te draaien. Op zijn tweede album Home is de veelal instrumentale elektronica iets ingetogener dan voorheen het geval was. De producties zijn daarmee niet minder. Het kost alleen wat meer tijd om alle lagen te ontrafelen en de kwaliteit van de muziek volledig te bevatten. Nosaj Thing verschijnt vanavond een klein uur later dan de planning was op het podium. Hij voelt zich niet goed en wellicht is dat de reden dat zijn set niet helemaal weet te overtuigen.

Voor producers in het straatje van Nosaj Thing zijn het moeilijke tijden. Ook zij verkopen te weinig albums om van te leven en het geld moet dus verdiend worden met optredens. Zoals veel van zijn collega’s balanceert de Amerikaanse producer op de dunne scheidslijn tussen enerzijds zijn muziek live brengen zoals het bedoeld is en anderzijds mensen willen trekken. Zijn kwaliteiten staan buiten kijf, maar op te veel momenten in zijn set is dit hoorbaar. ‘Home’ is een prima intro, maar als er onder ‘Eclipse/Blue’ een standaardbeat wordt gezet doet dit werkelijk afbreuk aan het nummer. De schoonheid van de albumversie, met Blonde Redheads Kazu Makino, gaat jammerlijk verloren. Zijn eigen producties zijn bovendien van een dergelijke kwaliteit dat het onnodig is om artiesten die hem inspireren, zoals Burial en The Weeknd, aan te halen.

Bij al deze opmerkingen moet niet vergeten worden hoe goed Nosaj Thing eigenlijk is. Bij vlagen zit het op een niveau dat je zou verwachten op het moment dat Flying Lotus zijn optredens eens serieus gaat nemen. Het kan echter, zoals eerder genoemd, nog zo veel beter. Nosaj Thing mixt de verschillende nummers met prachtige overgangen aan elkaar. Daarnaast zijn de paar breakbeats die hij uit zijn drumcomputer weet te toveren om je vingers bij af te likken. Deze snellere stukken wisselt de Amerikaan continue af met laid back passages afkomstig uit nummers van zijn albums. In ‘Light 3’ komen deze twee werelden op een perfecte manier bij elkaar.

De set is met een klein uur aan de korte kant, maar mogelijk speelt zijn fysieke gesteldheid daar een rol bij. Hopelijk gaat Nosaj Thing in de toekomst meer zijn eigen gang tijdens zijn optredens. De man heeft inmiddels een eigen stijl ontwikkeld en zou er goed aan doen om daaraan vast te houden. Na een kort dankwoord krijgen we Kendrick Lamars ‘Bitch, Don’t Kill My Vibe’ nog voor de kiezen. Het is het laatste en misschien wel duidelijkste voorbeeld van de mindere kant van de set. Het is een kant waar Nosaj Thing zelf voor kiest, maar die hij helemaal niet nodig heeft.