VERSLAG: Rachel Sermanni - 11/4 - Paradiso

Rachel Sermanni

Singer/songwriter Rachel Sermanni heeft de afgelopen tijd al een aantal Nederlandse podia aangedaan, dat kan een verklaring zijn waarom de kleine zaal van de Paradiso vrijwel leeg is als de jonge Schotse het podium bestijgt. Erg jammer, want Sermanni verdient het om voor vollere zalen te staan. Haar rustgevende stem, met soms verrassende uithalen, gaat gepaard met een onschuldig soort charme waar zelfs de meest verzuurde persoon als een blok voor valt.

Het verschil met de eerdere optredens op Nederlandse bodem is dat ze bij deze korte tour een band bij haar heeft, bestaande uit twee violistes en een toetsenist. Vooral de twee violistes voegen veel toe aan de nummers. Niet alleen met hun instrumenten, maar ook als achtergrondzangeressen hebben ze een meerwaarde. Nummers als ‘Song to a Fox’ en ‘Sea oh See’ (vanavond omgedoopt tot ‘The Pirate Song’) worden door hun aanwezigheid naar een hoger level getild. Het verdere repertoire bestaat vooral uit liedjes van haar debuutalbum Under Mountains. Tijdens single ‘The Fog’ lijkt ze zich soms wat verlegen te verstoppen achter haar gitaar, om dan vervolgens vol overgave uit te halen. Op die momenten is kippenvel niet te ontwijken.

Het meeste indruk maken misschien nog wel de nieuwe liedjes. ‘I’ve Got a Girl’ en, het hoogtepunt van de avond, ‘Maybe Not’. Zowel de melodie en de zang, vooral van ‘Maybe Not’, spreken van een volwassenheid ver voorbij die van een 21-jarige. Als ze doorgaat in deze lijn kan het niet anders dan dat de volgende plaat haar debuut gaat overtreffen.

Haar debuut was al een veelbelovende plaat, maar met de nieuwe nummers lijkt ze een volgende stap te maken en verder te groeien als singer/songwriter. Het is te hopen dat de volgende keer het Nederlandse publiek haar weet te vinden. Een groot talent als Rachel Sermanni verdient het.