VERSLAG: Freek de Jonge - 01/05 - Oosterpoort

Freek De Jonge @ Oosterpoort

Freek De Jonge bracht dit jaar met Zonde zijn tweede officiële plaat uit. Hierop was De Jonge iets zwaarmoediger dan op de voorganger. In tegenstelling tot Van A Tot Z werd Zonde wel voorzien van een korte Nederlandse tournee.

Freek merkt al snel op dat zijn uitgebreide promotiecampagne op Twitter niet heeft gezorgd voor een massale opkomst. Met een driekwart gevulde kleine zaal is het echter gezellig druk. Zonde blijkt al snel de leidraad voor het gehele optreden te vormen. Elk nummer van de cd passeert de revue.

Deze liedjes komen in een theatersetting een stuk beter tot hun recht. Freek komt het podium opwandelen met het vrolijke geneurie van ‘Laat Me Zijn’. Op plaat wil het nummer soms wat zeikerig over komen. Vanavond speelt het orgel heerlijk tegen de piano in en weet daarom goed te boeien. Op de cd versie van ‘De Dood Of De Gladiolen’ klinkt het refrein een tikkeltje te overweldigend. In deze setting blijft het nummer vier overeind staan.

Tussendoor praat Freek De Jonge de nummers op geestige wijze aan elkaar. ‘De Dood Of De Gladiolen’ is een ode aan het wielrennen. Met de nodige zelfspot trekt De Jonge de vergelijking met zijn eigen carrière waarmee de grappenmaker ook bezig is aan de afdaling van de top. Uiteraard krijgt de nieuwe koning er ook even van langs. Dat leidt zelfs tot een actuele en aangepaste versie van ‘Orde Van De Dag’.

Een feestje wordt het vanavond met Freek De Jonge niet. De conferencier brengt zijn nummers met een prachtige subtiele begeleiding. Tijdens elk nummer is er wel een instrument dat er bovenuit klinkt. De ene keer is dat een heerlijke accordeon om opgevolgd te worden door een voorzichtige gitaarsolo.

Pas tegen het einde weet Freek er een kort rock ’n roll feestje van te maken. Achter elkaar worden ‘Bijna Doodervaring’ en ‘Quo Vadis’ aan elkaar gemixt. De gospeloutro van ‘Bijna Doodervaring’ vloeit moeiteloos samen met de rock ’n roll van ‘Quo Vadis’. Om vervolgens in het laatste nummer de rust weer weder te laten keren met een vertolking van ‘De Vondeling Van Ameland’ dat bekend werd in de versie van Boudewijn De Groot.

Hoewel het grootste gedeelte van Nederland niet meer kan lachen om Freek laat de artiest vanavond zien creatief nog zeker mee te kunnen. Zijn nummers hebben scherpe teksten en hoewel op plaat ietwat depressief weet de cabaretier er een fascinerende theatershow van te maken. Gelijk aan het begin grijpen de teksten je bij de keel en dankzij de subtiele begeleiding weet Freek deze aandacht het gehele optreden vast te houden.