VERSLAG: Beyonce - 21/4 - Ziggo Dome

Beyonce

Ze had het Gelredome waarschijnlijk ook wel uitverkocht en misschien zelfs de Amsterdam Arena, maar toch staat Beyonce in plaats daarvan tweemaal tegenover het grote stadion in de Ziggo Dome. Voor de deur meisjes met uitgelopen mascara die bordjes omhoog houden waarop ze smeken om kaartjes. Binnen zal een deel van het publiek op de vloer zich afvragen waarom die meisjes niet gewoon binnen staan, want heel druk is het bepaald niet. Tegen de tijd dat Beyonce (een tikje verlaat) het podium opstapt, kun je achterin nog altijd rustig rondjes lopen.

Maar dergelijke verwonderingen zijn snel vergeten als Beyonce goed en wel aan de show begonnen is, want nadenken wordt je sowieso onmogelijk gemaakt dankzij het totaalspektakel dat het concert vanavond is. Hoewel de vaart er dankzij een tal van pauzes en interludes niet echt in wil komen, zorgen hits als Run the World, en If I Were A Boy (al is de mashup met Bittersweet Symphony van The Verve) een tikje twijfelachtig voor een ongekend goede sfeer in Amsterdam.

Een deel van show komt vanavond van tape af, maar de stukken die Beyonce live zingt (toch het grootste deel) zijn van een buitencategorie. Aangevuld met de spectaculaire visuals, met name tijdens Get Me Bodied en Baby Boy, zorgt dat voor een show die eigenlijk nog niet eens halverwege al memorabel is. De grote witte schermen waarop Beyonce en haar dansers als silhouetten heen en weer vliegen waren zelfs zonder muziek de moeite waard geweest. Een muzikaal hoogtepunt volgt even later als Beyonce in een tuigje naar de andere kant van de zaal gevlogen is en daar onder meer Irreplaceable, Love on Top en Survivor (van Destinys Child) ten gehore brengt.

Tegen de tijd dat de zangeres weer op het grote podium staat om Crazy in Love en Single Ladies (Put a Ring on It) er in te knallen, hangt men in de Ziggo Dome nog net niet aan de lampen (daar hangen ze ook iets te hoog voor), maar met name eerstgenoemde zorgt voor een gejuich dat zijn weerga niet kent. Misschien dat er vanavond een filmpje of twee geskipt had mogen worden (waardoor Best Thing I Never Had en Video Phone er nog bij konden bijvoorbeeld), maar dat zijn luxeproblemen. Na een show met fenomenale zang, een speelplezier dat doorsloeg op de hele zaal en een bijbehorend visueel spektakel, valt er maar heel weinig te zeuren. ‘I don't know why you love me’ , zong Beyonce vroeg in de show tijdens Flaws and All. Een kleine twee uur later heeft een kleine twintig duizend man daar meer dan tien redenen voor.