VERSLAG: Steve Earle - 26/5 - Paradiso

Steve Earle - Paradiso

Steve Earle is een van de meest constante krachten in het Americana genre. Muzikaal sluit hij aan in een rijtje troubadours uiteenlopend van Pete Seeger en Woody Guthrie tot Bob Dylan en Bruce Springsteen. Zijn lange CV werd begin dit jaar aangevuld met The Low Highway . Een plaat waarop veel New Orleans invloeden terug te horen zijn. Steve Earle had een rol in HBO serie Treme en verscheidene nummers die hij hiervoor geschreven had keren terug op The Low Highway .

Vanavond staat hij op de planken met The Mastersons . Het echtpaar heeft ook de eer om te openen. Na een korte introductie van Steve Earle zelf spelen ze enkele minuten hun countryrock. Een weinig verrassend optreden waarbij het duo heel erg haar best doet om Steve Earle te benaderen. Nergens spatten de vonken er helaas van af.

In dienst van de bebaarde singer-songwriter komen ze echter een stuk beter tot hun recht. Vooral Chris Masterson steelt dan de show op zijn gitaar. Wat in het voorprogramma nog overdreven overkomt, werkt uitstekend naast Earle. Hij soleert regelmatig en weet de verschillende nummers net dat instrumentale beetje extra te geven.

Steve Earle geeft zijn fans graag waar voor hun geld en dat bewijst hij vanavond wederom met een 32 nummers tellende setlist. Aan het begin van de avond moet de band duidelijk even op gang komen. Na de prachtige opening ‘The Low Highway’ spelen zowel Steve als Chris Masterson op een elektrische gitaar en lijkt de subtiliteit enkele nummers lang zoek.

Dit wordt na een nummer of zes goed gemaakt. De traditionele country sluipt de set in en binnen enkele minuten weet Earle Paradiso te betoveren. De nummers worden in snel tempo aan elkaar geregen. Dat Steve Earle zichzelf enkele keren verleidt tot een korte maatschappijkritische introductie sluit daar alleen maar aangenaam op aan. Zijn observatie dat de rijen voor de voedselbank steeds groter worden en dat je echt geen klootzak hoeft te zijn als je rijk bent maken de nummers alleen nog maar krachtiger.

Wanneer Steve tegen het einde van de set weer rockend afsluitend met een cover van het Rolling Stones nummer ‘Mother’s Little Helper’ en het keiharde ‘The Revolution Starts... Now’ is de cirkel rond. Aan het einde komt de rock ’n roll een stuk beter uit de verf dan aan het begin.

Steve Earle merkt op dat tijdens de vorige tournee hij voor het eerst in zijn leven de armoede zag die Woody Guthrie inspireerde tot zijn muziek. Deze waarneming vormde de basis voor The Low Highway . Als Woody vanavond in de zaal had gestaan had hij ongetwijfeld goedgemutst geknikt. Met een grote aanwezigheid van communistische speltjes en t-shirts in het publiek, korte inspirerende toespraken van Steve Earle en uiteraard de ijzersterke liedjes van de behaarde singer-songwriter is Steve een waardige opvolger.