VERSLAG: Fit - 13/6 - Paradiso

Fit

Na enkele radiohits met de Flinke Namen is MC Fit de derde van de groep, na rapper Sef en dj Flexican, die ook een solocarrière is begonnen. Vanavond presenteert hij zijn debuutalbum Glen Faria. In een goed gevulde Paradiso bovenzaal kondigt Willy van The Opposites zijn labelgenoot Fit aan, met de waarschuwing dat deze nog wel ietwat nerveus is. Maar ondanks zijn zenuwen zorgt de warme reactie van het verwelkomende publiek ervoor dat Fit zich gelijk op zijn gemak lijkt te voelen; een grote glimlach komt omhoog.

Fit begint met albumopener 'Probleem' en als na afloop een luid applaus volgt glinsteren de ogen van de rapper. Hij is oprecht blij, zo in een volle zaal met al zijn vrienden en familie aanwezig. Zelfs zijn in Suriname woonachtige vader is er bij. Over hem heeft Fit een liedje geschreven, net zoals voor zijn zoontje en diens moeder. Zijn teksten zijn openhartig en oprecht met een levenslesje hier en daar verstopt. Soms treurig, maar altijd optimistisch. En hier past de melodieuze muziek van zijn debuut dan ook perfect bij. Leunend op voornamelijk piano en gitaar zou Fit dan ook zeker met een band erbij kunnen spelen. Helaas wordt hij vanavond slechts ondersteund door een dj. Alleen bij 'Grote Stad' en 'Stapje Terug' pakt Fit zijn akoestische gitaar erbij. Enigszins ongemakkelijk vraagt hij om stilte, "dit heb ik nooit eerder voor zoveel mensen gedaan", maar des te groter is de ovatie die volgt.

Fit dreunt de teksten niet zomaar op maar wil juist met volle overtuiging een boodschap overbrengen. Daarom komt hij qua timing niet overal even goed uit. Een zeldzaam puntje van kritiek wat eigenlijk geen naam mag hebben, maar juist opvalt doordat hij zo goed van stem is - zingend én rappend.

Een hoogtepunt in zijn repertoire is het bijzonder sterke 'Laat Maar Komen ', waarbij Jayh zich aan Fit's zijde voegt. De climax van het nummer wordt vergroot als Fit zich, op verzoek van Big2 en The Flexican, waagt aan een stagedive. Het zou een perfecte afsluiter zijn, ware het niet dat het optreden evenals het album eindigt met 'Leef en Lach'. Hiermee wordt een dieptepuntloos drie kwartier afgesloten waarin met uitzondering van “Zomaar” de gehele LP is uitgevoerd. Zelfs de mindere nummers werden goed gebracht en met zijn plezier en (h)eerlijke muziek levert dat een show op die minstens zo goed is als zijn geweldige debuut. Fit leeft en lacht, of had ik dat laatst ook gezegd?