VERSLAG: Atoms For Peace - 7/7 - HMH

Atoms For Peace imponeert in HMH

De verwachtingen over het optreden van Atoms For Peace in de HMH waren hooggespannen. Thom Yorke imponeerde vorig jaar met Radiohead in de nabijgelegen Ziggo Dome, Flea’s live-reputatie mag er zijn en debuutalbum Amok bevat veel moois. De supergroep weet de verwachtingen schijnbaar moeiteloos in te lossen. In verschillende versnellingen toont Atoms For Peace zijn kwaliteiten. Van het ingehouden ‘Atoms For Peace’ tot een uitermate dansbaar ‘And It Rained All Night’, weet de band te verbluffen.

Naast Yorke en Flea bestaat de band uit Nigel Godrich, die als producer verbonden is aan Radiohead, Mauro Refosco en Joey Waronker. Het zijn de twee laatstgenoemden die het fundament vormen. Drummer Waronker legt speelse, messcherpe ritmes neer en Refosco kleedt deze aan met allerhande percussie. Dat levert een basis op die vergelijkbaar is met Radiohead sinds The King Of Limbs en Four Tet, waar Yorke door geïnspireerd lijkt te zijn. Op deze basis kunnen Godrich en Flea hun gang gaan en dat doen ze.

Met name de Red Hot Chili Peppers-bassist steelt de show. Harde baspartijen zijn het, maar wat een technisch vernuft. Al slappend trekt hij ‘Harrowdown Hill’ in gang. Verder is hij Yorke makkelijk de baas als het gaat om maffe dansjes. De manier waarop de frontman en Flea opgaan in de muziek is een genot om naar te kijken. Het maakt een al te uitgebreide lichtshow, die ontbreekt, ook overbodig.

Thom Yorke heeft de vorm waarin hij verkeerde ten tijde van ‘The King Of Limbs tour’ weten vast te houden. Wanneer in openingsnummer ‘Before Your Very Eyes…’ op aanvraag het geluid uit zijn monitor harder klinkt, lijkt hij al uitzinnig van spelvreugde. Een vroeg hoogtepunt is ‘Ingenue’, met Yorke voor het eerst achter de piano. Het maakt het nummer minder klinisch dan het geval is bij de albumversie. Yorke weet verder als geen ander op een juiste manier zangeffecten te gebruiken. De galm op zijn stem in ‘Default’ past prachtig bij de lange klanken uit het elektronicakamp van Godrich.

Naast werk van Amok en Yorke’s soloalbum The Eraser is er in de eerste toegift ruimte voor verrassend materiaal. ‘Paperbag Writer’, niet behorend tot de crème de la crème van het oeuvre van Radiohead, past naadloos in de set en dan is er ook nog ‘Rabbit In Your Headlights’. Yorke verleende ooit zijn diensten aan UNKLE en maakt er met Atoms For Peace een prachtige live-uitvoering van. De onheilspellende pianoklanken en Yorke’s stem lijken voor elkaar gemaakt te zijn. Waronker en Refosco voegen er weer eens een afgemeten ritme aan toe en Flea neemt het spreekgedeelte voor zijn rekening.

“Cause this is fucked up, fucked up”, zingt Yorke in het laatste nummer, ‘Black Swan’. Over het voorgeschotelde optreden gaan deze woorden zeker niet. Gelegenheidsgroep of niet, Atoms For Peace behoort tot de eredivisie van het huidige live-circuit. Atoms For Peace in de HMH, een fantastisch optreden dat het verdient om tot in lengte van dagen aan te refereren.