VERSLAG: Edward Sharpe - 9/7 - Tivoli

Edward Sharpe & the Magnetic Zeros betoveren Tivoli

Edward Sharpe & the Magnetic Zeros betoveren Tivoli

Iedereen kent wel dat liedje van de reclame van Ikea, dat begint met een vrolijk fluitdeuntje. Achter dit liedje schuilt de band Edward Sharpe & the Magnetic Zeros. Naast Mumford and Sons zijn zij ook het lijdend voorwerp in de documentaire Big Easy Express waarbij de twee bands samen met Old Crow Medicine Show een muzikale treinreis door Amerika maken. Dat de band meer is dan alleen dat hitje van de reclame bewijzen ze dinsdagavond.

Aan singer songwriter Joe Banfi de taak om het publiek op te warmen. Gewapend met alleen een akoestische gitaar en zijn compagnon op een elektrische bas valt het compleet weg in het geroezemoes van de zaal. Pas bij het laatste nummer komt er meer power in en valt het even stil.

Als na een uur de hoofdact nog steeds niet begonnen is raakt het publiek wat geïrriteerd en begint te fluiten. Deze irritatie verdwijnt als sneeuw voor de zon als zanger Alex Ebert en zijn tienkoppige band het podium betreden. Uitgedost in een soort pyamabroek met een wit mouwloos shirt, flinke baard en een knotje op het hoofd lijkt hij zo uit de jaren '60 gestapt te zijn. Zangeres Jade Castrinos past hier goed bij met een jurkje dat veel wegheeft van een Indische sarong. De sound van deze band is zo authentiek sixties dat je echt het gevoel hebt dat je in een tijdmachine bent gestapt en je opeens begeeft tijdens de summer of love.

Ze beginnen met de opener Man on Fire van hun laatste album Here uit 2012. Het publiek gaat meteen compleet uit haar dak. Frontman Ebert geniet zichtbaar en duikt meteen de menigte in. Vervolgens spelen ze 40 Day Dream van hun debuutalbum Up From Below. Alle teksten worden luidkeels meegezongen. Na That's what's Up stelt Ebert voor dat iedereen in de zaal degene naast zich knuffelt. Ebert en Castrinos nemen uitgebreid de tijd om de voorste rij te knuffelen. Dit is een opmars naar de rest van de show waarbij er veel gelachen, gedanst en geknuffeld wordt op het podium. Ebert maakt regelmatig een praatje en wisselt op een gegeven moment van shirt met een fan die vooraan staat. Ook laat hij de microfoon rondgaan om het publiek verhalen te laten vertellen.

Als het inmiddels half 12 is en de band eigenlijk moet stoppen wegens de curfew zetten ze hun grootste hit Home in. Heel Tivoli barst los om nog een keer luidkeels mee te schreeuwen. De band laat zich niet vertellen wat ze moeten doen en sluiten af met hun persoonlijke favoriet Om Nashi Me. Hoewel de band vooral bekend staat om hun hitje Home zou het ze teniet doen om steeds alleen daar aan te refereren. In Tivoli bewijzen ze dat ze een vrolijke show neer kunnen zetten waardoor je je niks anders dan gelukzalig kunt voelen.