VERSLAG: Tomahawk - 27/8 - Paradiso

Tomahawk – 27/8 – Paradiso

Op het podium van Paradiso staat vanavond een band waarvan het gecombineerde cv niet alleen een kleine encyclopedie kan vullen, maar ook nog eens enorm indrukwekkend is. Tomahawk bestaat uit Mike Patton (o.a. Faith No More, Fantomas), Duane Denison (Jesus Lizard, Th’ Legendary Shack Shakers), John Stainier (Battles, Helmet) en Trevor Dunn (Mr. Bungle, John Zorn). Na een afwezigheid van vijf jaar leverde de band onlangs het album Oddfellows af. Vanavond maakt Paradiso zich op voor een stevig avondje experimentele rock.

Maar voor het zover is, is het aan het Amsterdamse Seeka om met hun ‘hip-rock’ het publiek op te warmen. Dit blijkt prettig groovende rock te zijn waarbij vooral de drummer opvalt met zijn creatieve partijen. Misschien is het een idee om een volgende keer een extra muzikant mee te nemen, want er staat wel erg veel op tape. Dit doet echter niets af aan het feit dat een nummer als ‘Scream My Name’ wel erg lekker te noemen is.

Na een drone van een half uur en een aantal minuten repeterende strijdmuziek trapt Tomahawk af met ‘God Hates A Coward’, afkomstig van het debuutalbum. Boomlange drummer Stainier lijkt niet achter zijn drumstel te passen, wat extra benadrukt wordt doordat hij zijn bekkens enorm hoog heeft opgehangen. Dit hindert hem echter niet bij het neerleggen van wat solide beats. Mike Patton laat zien dat hij één van de meest veelzijdige vocalisten in de rockmuziek is. Hij fluistert, gromt, schreeuwt en zingt. Dit alles terwijl hij zich bezighoudt met diverse samples, effecten en meer om de muziek te larderen.

Wat volgt is een dwarsdoorsnede van het oeuvre van de band. De albums Mit Gas en Oddfellows hebben hierbij de overhand. Na afsluiter ‘Point And Click’ volgt nog een toegift die wordt afgesloten met twee covers. Vooral afsluiter ‘Just One More’ van George Jones, een rasecht countrynummer, lijkt uit de toon te vallen. Lijkt, want bij de vele projecten van Patton lijken muzikale grenzen niet te bestaan. Dit geldt ook voor Tomahawk, ondanks dat dit vergeleken met andere projecten van de diverse bandleden een tamelijk conventionele rockband is. In ieder ander referentiekader zouden de vondsten, aparte breaks, stijl- en tempowisselingen en dergelijke echter tamelijk experimenteel genoemd worden.

Er wordt vanavond in Paradiso op hoog niveau gemusiceerd. Helaas is de reactie van het publiek wat lauw, wat wellicht komt doordat wat Tomahawk over het publiek uitstort een hoop is om te bevatten. Misschien zien we John Stainier binnenkort weer eens met Battles, Mike Patton met één van de ontelbare projecten die hij doet of Trevor Dunn met een freejazz-combo in het Bimhuis, maar voor nu mogen we blij zijn dat we deze supergroep vanavond in Paradiso aan het werk hebben kunnen zien.