VERSLAG: Roger Waters - 08/09 - Amsterdam Arena

Roger Waters – 8/9 – Amsterdam ArenA

Mother, should I trust the government? Het antwoord op deze vraag die tijdens het nummer ‘Mother’ gesteld wordt, is duidelijk: ‘No fucking way’. Het wordt geprojecteerd op de muur die de volledige breedte van de ArenA bestrijkt tijdens wat misschien wel de grootste rockshow ooit genoemd kan worden: The Wall, door Roger Waters. In essentie het verhaal van Pink die vervreemd raakt van de wereld en een muur om zich heen bouwt, maar daarbuiten een aanklacht tegen fascisme, oorlog, propaganda en ander onrecht.

Met de onthullingen van Edward Snowden nog vers in het geheugen en een naderende oorlog in Syrië waarbij niemand meer weet wie er nou de waarheid spreekt, voelt The Wall ongemakkelijk actueel aan. En dat voor een album dat al meer dan 30 jaar oud is. We zien vliegtuigen die religieuze en kapitalistische symbolen over ons uitstrooien, beelden van hen die sneuvelden in de strijd en Waters als fascistische dictator die bezwerende woorden spreekt. Ondanks zijn 70 jaar brengt hij zijn politieke boodschap nog vol vuur.

De uitverkochte ArenA vergaapt zich aan de overweldigende show waarbij in het eerste nummer al een vliegtuig door de voetbaltempel vliegt en een hoeveelheid vuurwerk wordt afgestoken waar Rammstein goedkeurend bij zou knikken. De band staat ondertussen verscholen achter de muur die gedurende de eerste helft van het optreden wordt opgebouwd. Het is duidelijk de Roger Waters-show; hij gaat tijdens ‘Mother’ zelfs nog het duet met zichzelf van 30 jaar geleden aan.

‘Comfortably Numb’ blijkt ook vandaag weer een hoogtepunt te zijn in het oeuvre van Pink Floyd, maar het is ‘Run Like Hell’ dat het meeste indruk maakt. Als er een nummer is dat het publiek tot een opstand zou kunnen drijven, is dit het. Als aan het eind van de show de muur eenmaal gevallen is, komt de band nog één keer het podium op voor een akoestische versie van ‘Outside The Wall’. Deze versie is een stuk luchtiger dan de rest van de show en valt daardoor wat uit de toon. Desondanks is er na afloop van het concert eigenlijk maar één conclusie: The Wall is de meest indrukwekkende rockshow die er is.