VERSLAG: Laura Marling - 23/9 - Vredenburg

Laura Marling - 23/9 - Vredenburg

‘Tak, tak’ (het Deense woord voor dankjewel), mompelt Laura Marling schattig nadat ze de eerste vier nummers van haar laatste plaat achtereenvolgend heeft gespeeld. Goed geprobeerd, een woordje Nederlands willen leren, maar dan de verkeerde taal gebruiken. Toch is dit een van de vele (al dan niet mislukte) pogingen om indruk te willen maken op het publiek, die kenmerkend zijn voor de show van vanavond. De Engelse zangeres bracht eerder dit jaar vierde album ‘Once I Was An Eagle’ uit. Naar aanleiding van die goed ontvangen plaat staat ze vanavond op de planken in Vredenburg, Utrecht.

De Utrechtse zaal zit redelijk vol, maar is bij lange na niet uitverkocht. Als Marling het podium opkomt, is de doodse stilte meteen opvallend. De jonge vrouw (ze is immers pas 23) staat alleen met haar twee akoestische gitaren op het podium. Marling begint met ‘Take The Night Off’, wat wordt gevolgd door de drie nummers die erachteraan komen op de plaat. Heel slim, want het publiek is na pakweg tien minuten al ingepakt door de lieve en zachte, maar soms ook harde stem van de zangeres. Na de eerste vier nummers volgen liedjes van de eerdere albums, die ook goed opgepakt worden door het publiek. Live bewijst ze maar weer dat ze veel meer kan dan alleen goede albums maken. Dit is te merken als ze bijvoorbeeld een stukje net iets anders zingt dan op de studioversie. Ook het gitaarspel is dik in orde, op een paar kleine imperfecties na.

Het eerste deel van de set praat Marling nauwelijks, maar naarmate de show vordert wordt ze iets losser. De zangeres vertelt over inspiratiebronnen voor haar liedjes en over een cover die veel op een van haar eigen liedjes lijkt. Dat pakt goed uit, zeker omdat de set anders vrij saai dreigt te worden. Marling maakt mooie liedjes, maar omdat ze zonder begeleiding speelt kan het geheel nogal eentonig zijn.

Vanavond bewijst Laura Marling maar weer dat ze live heel goed is met haar stem, maar door haar lieflijkheid dreigt de show nogal in elkaar te kakken. Gelukkig weet ze dit te voorkomen, door wat quotes door de show heen te verspreiden. Een volgende keer met band (zoals in Paradiso anderhalf jaar terug), zou haar zeker niet misstaan.