VERSLAG: Hand of Mercy - 11/10 - Tivoli

Impericon Never Say Die! Tour

De Impericon Never Say Die! Tour brengt voor de zevende keer een aantal grootheden bij elkaar van de hardere kant van het muziekspectrum. Naast poppodia in onder andere Duitsland, Engeland, België, Oostenrijk en Frankrijk strijkt de tour neer in Tivoli Oudegracht te Utrecht. Dit jaar staan Hand of Mercy, Northlane , Hundredth, Betraying The Martyrs, I Killed The Prom Queen, Carnifex en Emmure op het programma in deze volgorde.

Voordat de eerste band begint verdringen de muziekliefhebbers zich bij de merchandise stands op de bovenverdieping. Het mag duidelijk zijn dat een er een hoop bezoekers zijn gekomen om de kledingkast te spekken met nieuwe shirts, petjes, hoodies en truien met logo’s en teksten van de bands.

De eerste act die ten tonele verschijnt is Hand of Mercy. Deze hardcore-band komt uit Australië. De zaal is nog halfvol. Als opener is het in dit genre meestal moeilijk om het publiek helemaal mee te krijgen, toch speelt de band vol overgave. De ruimte die overblijft wordt benut door de eerste moshers die los van elkaar tegen de lucht beginnen te vechten. De bassist van de band vult met een grote glimlach de grunts van de zanger aan met clean vocals.

Nadat de heren van Hand of Mercy de laatste noten hebben gespeeld zijn hun landgenoten uit Northlane aan de beurt. In de zaal zijn veel shirtjes te zien van de band en het publiek stroomt uit de foyer toe. De metalcore-band opent haar set met een aaneenschakeling van harde nummers. De zaal is nu iets voller geworden maar er is nog genoeg ruimte om gemakkelijk een biertje te halen bij de bar en terug te lopen naar de voorkant. Het nummer ‘Quantum Flux’ doet het goed met een rustig bijna balade-achtig begin. De zanger Adrian Fitipaldes doet tegen het einde van de set een shout out naar de andere “fabulous bands”. Hij overtuigt daarna de zaal om massaal de handen in de lucht te steken en steekt zijn microfoon in de voorste rij om de echte fans mee te laten zingen. Het optreden is wel al veel te snel afgelopen.

Hundredth begint agressief en barst met een hoop energie los. De zaal en het balkon zijn inmiddels wat voller. De crowd pikt de energie goed op en er zijn nu een hoop moshers bezig met de harde danspasjes die bij een hardcore-show horen. Al is de muziek soms een muur lawaai komen de vocals er goed bovenuit. De bassist en gitarist wisselen de frontman af met gezamenlijke backing vocals wat een welkome variatie is op de voorspelbaarheid van dit genre. Halverwege geeft de zanger een korte speech waarin hij besluit: “I believe that we, together are a unity.” In het laatste nummer ontketent even de eerste echte mosh. Deze blijft nogal tam en niemand loopt het gevaar kleerscheuren in pasgekochte shirts op te lopen.