VERSLAG: Kurt Vile & The Violators - 10/12 - Melkweg

Kurt Vile & The Violators - 10/12 - Effenaar

Het album Wakin’ on a Pretty Daze is misschien wel het beste album van 2013. Inmiddels alweer het vijfde album van Kurt Vile. De muziek van de langharige slacker is laidback en vooral erg toegankelijk. Vanavond heeft hij de Violators meegebracht, dus dat wordt genieten. Yeah.

De grote zaal van de Effenaar is kleiner gemaakt met zwarte gordijnen. Toch is de zaal nog niet helemaal vol. Dit is niet het eerste botervette concert in de Effenaar dat slechts een bescheiden publiek aantrekt. Een gemiste kans, want ook het voorprogramma is prachtig. True Widow zet de toon met hun eigenzinnige ‘stonegaze’. Het zware gedreun wordt aangevuld met de hypnotiserend kalme stem van bassiste Nicole Estill. De band is vreselijk goed in het creëren van een donkere maar fijne vibe.

Na een korte pauze beklimt een timide Kurt Vile het podium. De eerste iPhones gaan meteen de lucht in. Geen puberjongens maar volwassen mannen voelen onmiddellijk de behoefte dit moment vast te leggen. Wakin’ on a Pretty Day is - net als op de eerder besproken plaat - het openingsnummer van een fijn klinkende roes. Een mooi begin. Als vanzelf volgt KV Crimes. De heerlijk luie vocalen maken de dromerige sfeer compleet. Afgelopen zomer stonden Kurt Vile en zijn Violators nog op het festival Best Kept Secret, maar hier komen de nummers toch beter tot zijn recht.

Kurt Vile is zoals altijd gefocust op de muziek en bemoeit zich niet al te veel met het publiek. Verder dan de vraag ‘How are you doin’ tonight?’ zonder te wachten op een antwoord komt hij niet. Hij verstopt zich onmiddellijk achter zijn lange haren, maar dat is hem vergeven. Halverwege de show weet hij een intieme sfeer te creëren door Peeping Tomboy en Feel My Pain solo te spelen. De donkere zaal wordt gevuld met rook en Vile wordt gebombardeerd met krachtige lichtbundels. Hij weet de zaal te laten zwijgen met enkel zijn gitaar en stem.

Zodra de Violators het podium weer betreden ontstaat er opnieuw een fijne energie. Het gezelschap houdt van afwisseling dus Trbovich en Laakso wisselen regelmatig van instrument. Last but not least wordt de saxofoon tevoorschijn getoverd voor een rommelige uitvoering van Freak Train. Het geluid is niet altijd even goed, maar een gedeelte van het publiek kan wel wat noise waarderen. Anderen twitteren geïrriteerd dat het geluid wel beter kan.

Na de toegift, bestaande uit Freeway en Runner Ups, blijft een vraag onbeantwoord. Waarom waren er niet meer mensen om te genieten van deze avond? Want genieten was het zeker!