VERSLAG: The Four Tops + The Temptations - 14/3 - HMH

Four Tops & The Temptations

Je kan de relevantie van een affiche als die van vanavond afvragen. De bezetting van zowel The Temptations als The Four Tops kennen nog maar een levend lid. Recente albums van The Temptations hebben niet geleid tot hernieuwde belangstelling en het laatste album van de Four Tops dateert alweer uit 1989. Toch krijgen de groepen vanavond de Heineken Music Hall stampvol. Terecht naar blijkt.

Het is de eer aan de Temptations om de avond te openen. Otis Williams is de enige nog levende originele zanger van de band. Hij wordt vanavond aangevuld met Terry Weeks, Bruce Williamson, Ron Tyson en Joe Herndon. Allemaal zangers die een volkomen eigen geluid hebben. Bruce valt op met zijn fantastische bariton stem en innemende persoonlijkheid. Joe krijgt de hele zaal aan het lachen met zijn lage stemgeluid.

Het vijftal heren lijkt vanavond de avond van hun leven te hebben en werkt zich fluitend door de setlist heen. ‘Just My Imagination (Running Away With Me)’ krijgt een fantastische vertolking. De meerstemmig gezongen gedeeltes vallen hier perfect in elkaar. Het, ook van Al Green bekende, nummer ‘I Can’t Get Next To You’ krijgt een subtiel laagje gospel zonder dat het funky gevoel verloren gaat. Het plezier van de heren, in combinatie met de Amerikaanse grapjes, maakt dat het eerste uur voorbij vliegt. Het leukste van alles zijn echter de uiterst schattige danspasjes die het vijftal synchroon probeert uit te voeren.

Dit in tegenstelling tot de vier heren van de Four Tops. Na de pauze geeft de groep een optreden weg dat volledig op de automatische piloot gebeurt. Waar de grappen bij The Temptations nog authentiek over kwamen, zijn deze bij de Four Tops elke avond waarschijnlijk exact hetzelfde. Ook vocaal staan de Four Tops in de schaduw van The Temptations. Abdul Fakir is het enige levende lid van de originele bezetting. Hij geeft zelf al toe vocaal nooit aan de top van de groep gestaan te hebben. De aanvullende zangers weten het geluid van de band echter niet te evenaren. Alle vier stemmen klinken hetzelfde. Waar The Temptations schitterden in verschillende stemgeluiden, kan dat van The Four Tops absoluut niet gezegd worden.

Desondanks weten ook deze heren er een feestje van te bouwen. Hun Motown nummers zijn wat meer up-tempo dan die van The Temptations. Alleen tijdens enkele solo nummers wordt het gas tijdelijk terug genomen. Met The Temptations en de Four Tops op het affiche wordt de Heineken Music Hall vanavond terug gebracht naar de gouden dagen van Motown. Dankzij een omvangrijke band, waaronder een strak spelende 10 man sterke blazerssectie, weten beide bands bij een ieder een glimlach op het gezicht te brengen.