VERSLAG: The Veils - 13/3 - Effenaar

The Veils

Sinds hun debuut in 2004 heeft de Britse alternatieve rockband The Veils al een redelijk grote groep liefhebbers in Nederland weten te strikken. Vooral frontman Finn Andrews trekt tijdens live optredens de aandacht, zeker door zijn expressieve gestalte zo duidelijk naar voren te laten komen tijdens liveshows.

De set begint met nummers van verschillende albums, waardoor het geheel wat chaotisch overkomt. Toch lijkt het publiek zich prima te amuseren met de levendige nummers, na afloop wordt de band beloond met luid applaus. De melancholische tint van The Veils is nog niet echt te horen in hun eerste deel van de setlist. Feit is dat Andrews opgaat in de muziek en zich niet zo bezighoudt met het publiek.

Tijdens het derde nummer 'Birds' van het nieuwe album Time Stays, We Go neigt de setlist al naar wat meer naar de melancholische kant van The Veils. Muzikaal speelt de band strak vanavond, vooral de strijkers zorgen zeker voor een mooi geluid. Toch is het wachten op een hoogtepunt, anders blijft het vrij eentonig.

Als het tweede deel van de set begint, lijkt het rustig te worden met nummers als 'Sign Of Your Love'. Er staat een man met een verhaal op het podium maar het komt net niet over, waardoor de intimiteit ontbreekt. De trucjes die Andrews toepast, zoals het trillende lipje werken vanavond niet en de aandacht bij het publiek verslapt.

Vanaf 'Through The Deep Dark Woods' leeft het weer een beetje op en tijdens het laatste nummer voor de toegift, 'Nux Vomica' zie je The Veils zoals de liefhebbers gewend zijn, melancholisch, donker, maar wel recht in het hart.

Het optreden van vanavond bracht wat gemixte gevoelens teweeg bij de zaal. Een opvallend feit blijft toch dat Finn Andrews de meeste aandacht opeist en dat de band meer als begeleidingsband dient dan dat je het als een geheel ziet. De liefhebber zal zeker genoten hebben van de kwalitatief goede muziek, jammer blijft dat het kenmerkende The Veils pas aan het eind van de show naar voren komt.