VERSLAG: School is Cool - 15/4 - Bitterzoet

School is Cool

Het Vlaamse School is Cool heeft een flinke Nederlandse geschiedenis en al een halve tour achter de rug. 013, Patronaat, Luxor Live, Hedon, Ekko, Vera, Effenaar, Doornroosje en Paradiso konden zij al afvinken. Hier voegden zij op 15 april, met hun bijna compleet vernieuwde band, een nieuw podium aan toe: het knusse, intieme, Amsterdamse Bitterzoet. Violiste Nele Paelinck is geëmigreerd en de drummer Andrew van Ostade alá Dik Trom is hem ook gesmeerd. Hiervoor zijn er twee nieuwe schone Vlaamse dames en nog twee Vlaamse heren in de plaats gekomen. Het resultaat? Een nieuw album, met de toepasselijke titel Natural Fear, die veel duisterder en donkerder is dan haar lieve, gezellige voorganger Entropology.

Veel is School is Cool niet gegroeid sinds haar laatste concert in Amsterdam. De zaal is er niet groter op geworden, uitverkocht is hij ook niet. Het enige waar de mini-ontwikkelingen van de band zich door kenmerken is het feit dat zij een support act hebben. De drie snoezige, stijlvolle, Engelse jongens van Beaty Heart luiden met hun opzwepende beats de avond in. School is Cool begint op de minuut af op tijd. Het podium staat bomvol, vocalist Johannes Genard heeft een spannend nieuw kapsel en alle aandoenlijkheid is subtiel van de band afgeschraapt. Ze trappen direct af met het donkere, enge,'Tusk' die de sfeer direct duidelijk maakt. Een gezellig schoolfeest, zoals we gewend zijn van School is Cool, wordt dit niet. We hebben hier te maken met een dramatische bijeenkomst van de buitenbeentjes van de klas. Zelfs de lieve Entropology liedjes krijgen een ruig randje. Het vlechtje van Genard zwiept als een propeller over zijn hoofd en de geteasde haren en het knotje van de dames zien elke hoek van het kleine podium. Energiek zijn ze zeker, tegen het losbandige aan.

Het publiek blijft ondanks deze energie het overgrote deel van het concert als muurbloempjes tegen de achterwand geplakt, wachtend tot Genard hen ten dans vraagt. En dit doet hij, het publiek kruipt rustig verder naar voren. De nummers van beiden albums worden in een hoog tempo de zaal in gegooid, maar de bezoekers blijven er nog rustig onder. De nieuw uitgebrachte single, 'Wide-Eyed & Wild Eyed', brengt ons nog even terug naar hoe wij School is Cool kennen. Dit mede doordat spiksplinternieuwe violiste Justine Bourgeus (anders dan op het album) een deel van de lyrics voor haar rekening neemt.

Voor een schuifelliedje is er geen ruimte op dit schoolfeest. Het is gaan, gaan, gaan met de nieuwe School is Cool. Zoals wel vaker bij dit soort partijtjes gaat het publiek pas met de voetjes van de vloer bij de laatste nummers. Hitje 'The World Is Gonna End Tonight' is een veilig momentje tussen alle duistere heisa in, gelukkig. Want de band lijkt wanhopig graag van haar snoezige imago af te willen komen. De middelbare scholieren zijn afgestudeerd. De band is met een nieuw hoofdstuk in haar leven begonnen. Wie weet speelt School is Cool in haar volgende periode wel deathmetal? We durven niks meer zeker te weten, behalve dan dat we de snoezige band die een glimlach om onze lippen toverde niet meer is. Een bijzonder onbegrepen band heeft haar plaats ingenomen.