VERSLAG: James Arthur - 14/4 - Melkweg

James Arthur

De Britse X-Factor winnen is nog geen garantie voor internationaal succes, blijkt ook bij James Arthur. De winnaar van de 2012-editie verkocht in eigen land zijn debuutsingle ruim een miljoen keer, maar in Nederland werd het nummer amper op de radio gedraaid. Toch staat de Engelsman vanavond in een volle Melkweg. Als promotie van het in november vorig jaar verschenen debuutalbum James Arthur zou de zanger eerder al in Amsterdam optreden. Wegens ziekte werd dat toen afgelast en zodoende fungeert het concert vanavond als de slotshow van zijn tour.

Arthur opent met single 'You're Nobody 'til Somebody Loves You' en lijkt gelijk de toon te zetten voor de rest van de avond. Ondersteund door een gitarist, bassist, drummer en toetsenist staat er een stevige fundering om het grootse nummer op de juiste manier te presenteren. Het meest indrukwekkende zijn echter de twee achtergrondzangeressen die Arthur's vocale uithalen naar een hoger niveau tillen. Toch slaat na deze sterke opening de verveling snel toe door een overdaad aan middelmatige midtempo nummers. De radiovriendelijke poprock van Arthur is af en toe nietszeggend en de band of zijn eigen optreden lukt het niet om live iets krachtigers neer te zetten. Maar ondanks zijn onverschillige voorkomen kan Arthur qua inzet niets worden verweten. De Brit staat vol overgave op het podium, inclusief wilde handgebaren en heftige gezichtstrekken, soms zelfs tot aan het theatrale toe. Mede hierdoor zijn het juist de ballads waar Arthur het best tot zijn recht komt, zoals 'Roses' - geproduceerd door hitproducer Naughty Boy - en 'Suicide'. De uitvoering van 'Get Down' is indrukwekkend, maar het publiek is pas stil wanneer Arthur 'Say Something' (A Great Big World & Christina Aguilera) op akoestische wijze covert. Het is een van de weinige momenten dat Arthur genoeg opvalt om de volledige aandacht van het publiek te pakken. Andere keren doet hij dat door zijn achtergrondzangeressen hem een workshop te laten geven of door de aanwezige mannen - vanwege de vele gillende dames - aan te spreken als honden: "whoef!"

Het meest gedenkwaardig is echter het slot van de avond. Natuurlijk eindigt het optreden met 'Impossible', de Shontelle-cover waarmee Arthur twee jaar geleden de X-Factor won. Het lijkt alsof hier de hele avond op is gewacht. Vanaf de eerste woorden zingt vrijwel het gehele publiek, of in ieder geval het vrouwelijke deel, luidkeels mee. Door zijn band uitgebreid voor te stellen laat Arthur het nummer onnodig doodbloeden, maar Arthur heeft zich vanavond bewezen als een uitstekend performer.