VERSLAG: Nine Inch Nails - 27/5 - HMH

Nine Inch Nails – 27/5 – HMH

Vorig jaar was Nine Inch Nails één van de hoogtepunten van Lowlands en nu staat de band in een goedgevulde HMH om de nodige nummers van het nieuwe album Hesitation Marks te spelen. Dat schept verwachtingen.

Cold Cave opent de avond. Samen met een achter synthesizers verborgen muzikante brengt frontman Wesley Eisold zijn duistere synthpop die rechtstreeks uit de jaren 80 lijkt te komen ten gehore. Het spaarzaam verlichte podium tezamen met het uiterlijk van Eisold maken het plaatje compleet: Cold Cave had ook zomaar de openingsact van de Sisters of Mercy in 1985 kunnen zijn. Dat maakt de band niet slecht, maar wel wat gedateerd.

Nine Inch Nails weet hoe een concert opgebouwd moet worden. Trent Reznor en zijn drie kornuiten beginnen vrij minimalistisch, staand achter hun keyboards, met ‘Me, I’m Not’ en ‘Copy of A’. Al gauw neemt Ilan Rubin echter plaats achter de drums en worden de gitaren omgehangen voor het steviger werk. Halverwege de show wordt er wat gas teruggenomen, met als hoogtepunt een hypnotiserende en uiterst dansbare uitvoering van ‘Disappointed’. Zoals te verwachten valt, wordt de show voor de toegift afgesloten met ‘Head Like a Hole’ en uiteindelijk met een prachtige uitvoering van ‘Hurt’. Nine Inch Nails speelt vanavond een dwarsdoorsnede van het gehele oeuvre, en dat wordt ze door het publiek in dank afgenomen.

Niet alleen muzikaal is de opbouw van de show indrukwekkend. Ook het visuele aspect wordt niet vergeten. Van het spaarzaam verlichte begin tot niet geschikt voor epileptici lijkt het alsof Reznor alles uit de kast heeft getrokken, maar net als je denkt dat dit het was, verschijnt er nog een scherm met visuals die de ervaring nog meer versterken. De lichtshow en de muziek sluiten naadloos op elkaar aan en het publiek komt ogen en oren te kort.

Met een indrukwekkende en oorverdovende show walst Nine Inch Nails de HMH plat. De verwachtingen worden moeiteloos ingelost.