VERSLAG: ZZ Top - 24/06 - Heineken Music Hall

ZZ Top @ Heineken Music Hall

Billy Gibbons, Dusty Hill en Frank Beard staan al sinds 1969 bekend als ZZ Top . De groep is vooral befaamd vanwege haar karakteristieke baarden en stevige boogierock geluid. Een sound die klinkt als de ideale soundtrack voor stevige motortochten. Deze mening lijkt het publiek vanavond ook te delen. De spijkerbroeken, zwarte t-shirts en leren jasjes zijn namelijk overvloedig aanwezig.

De Ben Miller Band gaat de gehele Europese tournee van ZZ Top mee als voorprogramma. Het drietal speelt een mix van deltablues, country en rock. Er wordt afgewisseld tussen zelf gemaakte instrumenten, een trombone en wasbord. Er worden weinig nummers gespeeld van het twee jaar verschenen Heavy Load . De zaal krijgt een stapel covers voorgezet. De band speelt ijzersterk. De muzikanten hebben er duidelijk lol in en verplaatsen de bezoekers naar het Amerikaanse platteland. Nooit eerder klonk ‘St. James Infirmary’ zo duister en dreigend. Het swingende ‘Black Betty’ vormt een voortreffelijk hoogtepunt. Ben Miller beklimt de boxen en bezeten stuwt hij het tempo omhoog. De stemvervormer die gebruikt wordt draagt alleen maar bij aan deze sfeer. Deze jonge honden hebben er vanavond een stapel nieuwe fans bijgekregen! Volgende week staan de heren nogmaals in Nederland.

Het is nooit duidelijk of de mannen van ZZ Top zichzelf als één grote grap zien of met hun eigen persoonlijkheid op het podium staan. De lange baarden, de donkere zonnebrillen en de ingestudeerde dansjes zijn vreselijk over-the-top. Frank Beard is, hilarisch genoeg, het enige bandlid dat niet voorzien is van een ruime hoeveelheid gezichtshaar. Dit alles maakt de heren echter een genot om te aanschouwen. Zo ook vanavond.

‘Got Me Under Pressure’ is het openingsnummer en zet gelijk de toon. Keihard knallen de drums de zaal in en gaat Billy Gibbons los met zijn gitaarspel. Een nummer dat meteen over vrouwen, cocaine en snelle wagens gaat. Dat de heren vanavond gekomen zijn om een rockshow te bouwen wordt ook onderstreept door de drumsolo die al na het derde nummer ingezet wordt. De rockers snellen zich vervolgens langs vele hoogtepunten. Wanneer tijdens de Muddy Waters’ cover ‘Catfish Blues’ het gas even teruggenomen wordt kan bassist Dusty Hill schitteren met een soulvolle stem. Gelijk daarna wordt het gaspedaal weer losgegooid met ‘Cheap Sunglasses’. Alle verwachte hits, en enkele nieuwe nummers, komen langs.

De heren van ZZ Top leveren vanavond een consistente show af. Voor verrassingen hoef je niet te zijn bij dit trio. De stomende boogie rock heeft dat echter ook niet nodig. Anderhalf uur lang swingt het de pan uit. De drums stuwen het ritme op, Gibbons gooit er enkele daverende gitaarsolo’s uit en Dusty Hill steelt de show met zijn maniertjes. Zijn niet te bedwingen behoefte om zijn baard regelmatig aan te raken fascineert. Terwijl beide mannen regelmatig van genot hun fantastische gebit laten zien, weet je dat hier zowel op het podium als in de zaal een goede avond beleefd wordt.