VERSLAG: Swans - 26/9 - Paradiso

Swans

De post-punk band Swans is er een decennia tussenuit geweest en keerde, wederom onder het toeziend oog van Michael Gira, in 2010 met vergrijsde haren terug op het podium. Sindsdien zijn ze drie keer op visite geweest op Nederlandse grond. Hun vierde keer was op 26 september in poptempel Paradiso, waar ze de fans van het eerste uur samen met de nieuwe generatie punkers, die de obscure muziek hebben opgepikt, hebben achter gelaten met gescheurde trommelvliezen.

Op het podium van de grote Paradiso-zaal staat een uitgebreider dan uitgebreide drumset vergezeld door een gong uit de Japanse dynastie, synthesizers en snaarinstrumenten. Zodra de mannen het podium hebben betreden en hun instrumenten oppakken volgt er een lang, galmend intro van een kwartier. Swans windt er geen doekjes om en laat elke cel beven. Het publiek wordt opgezogen door de psychedelische, duistere sound die door Paradiso kaatst. Maar na tien minuten komen hier en daar toch de Facebook timelines en wordfeud spelborden tevoorschijn.

Gelukkig voor de band, het publiek en het concert transformeert de slepende jamsessie langzaam aan in het intro van, Bring the Sun/Toussaint L'ouverte, afkomstig van het nieuwste album van de band To Be Kind. Swans blijkt trots te zijn op haar laatste pareltje want over een tijdbestek van een halfuur gooien ze Screen Shot en A Little God in My Hands erachteraan. En dan, al dik op de helft van het concert, klinkt het eerste applaus.
Alle geheime Swans geluiden worden onthuld. De gong galmt door de zaal met aan haar zij een gitaarhals die dient als viool. Ook is er ruimte voor een trombone die de shirtloze multi instrumentale muzikant tevoorschijn tovert. De eentonige, trage, slepende sound is hun handelsmerk.

Swans is rebels op haar manier van een concert geven. Over een tijdbestek van anderhalf uur hebben zij welgeteld 7 nummers ter gehore gebracht. Ook een kunst. En het publiek beantwoord deze rebellie door perfect synchroon te headbangen. Nadat de laatste galm is uitgestorven verlaten zij met gemengde gevoelens en fel discussierend de zaal verlaten. De meningen schommelen tussen saai en geweldig maar wat alle (ex) punkers gemeen hebben is een fikse gehoorbeschadiging.