VERSLAG: Imelda May - 21/10 - Melkweg

Imelda May

Wie denkt dat rockabilly een muziekgenre is dat enkel oude mannen en stoere bikers trekt, komt dinsdagavond tot een aangename verrassing. Rockabilly zangeres Imelda May werd wegens groot succes van de Oude Zaal naar The Max verhuist en de zaal staat stampvol jong volwassen fans. Het gros is gekleed naar het genre en de 40 jarige zangeres lijkt ook blij verrast met de grote opkomst.

Ook verrassend is het voorprogramma van The Tinstars dat onaangekondigd op het podium staat. Gitarist Dusty Ciggaar wist al in verschillende bluesgezelschappen indruk te maken. Wederom steelt de muzikant hier de show. Dit in samenspel met de goede zang van Rick De Bruijn levert een goede show op. Op hoog tempo spettert de band zich door een fantastische mix van rockabilly, country en blues. Vooral het onderlinge speelplezier werkt aanstekelijk. Deze band gaat ongetwijfeld snel de Nederlandse scene veroveren!

Imelday May steelt als zangeres ook vanaf de eerste seconde de show. De band opent met een dreigend rock ’n roll ritme. Krachtig zweept de drummer het ritme op en Imelda May, gekleed in een sexy tijgerjurkje, heeft het publiek meteen aan haar lippen hangen. De Ierse swingt en rockt zich vervolgens door een grote hoeveelheid nummers heen. Geen enkel liedje duurt lang. Daardoor is er ruimte voor een uitgebreide setlist. Naast veel nummers van nieuwe plaat Tribal is er ook aandacht voor ouder werk. Da nadruk ligt in het gros van het optreden op dreigende drumritmes aangevuld met opzwepende contrabas en gitaar. Soms komt daar nog een vrolijke trompet overheen. Daarbij kunnen de heupen niet stijl blijven staan.

Het verschil met The Tinstars is duidelijk aanwezig. Waar de mannen van The Tinstars op een fantastische manier lol staan te maken, neemt Imelda May de zaak zeer serieus. Dat blijkt uit het vleugje pop dat over verschillende nummers heen gegooid wordt; regelmatig valt er een makkelijk meezingbaar refrein te horen. Ook de muzikale begeleiding is tot op de minuut gepland. Dat maakt het optreden degelijk, tegelijkertijd ontbreekt daarmee het aansprekende enthousiasme van het voorprogramma.

Het mag de pret desondanks niet drukken. Wanneer de band even gas terugneemt maakt de zangeres grote indruk. Willie Dixon cover ‘Spoonful’ krijgt een broeierige, meeslepende en zeer sexy vertolking. Ook met een nummer als ‘Big Bad Handsome Man’ laat Imelda May horen over een gouden soulstem te beschikken. Hier haalt ze uithalen die, helaas, bij de rockabilly niet gehaald kunnen worden. Even waan je jezelf in een ouderwetse nachtclub.

Volkomen terecht ook dat de toegift ruimte biedt voor alleen haar stem en de gitarist op ukelele. De vertolking van ‘Bang Bang (My Baby Shot Me Down)’ geeft het nummer hernieuwde kracht. May snijdt, met haar stem, dwars door alle bezoekers heen. Deze zangeres kan gemakkelijk de vergelijkingen met Wanda Jackson, Billie Holiday en zelfs Amy Winehouse doorstaan. Het was een aantal jaren geleden sinds Imelda May ons land bezocht, voor het komende zomerseizoen mag ze best weer terugkomen. Ongetwijfeld gaan er meer jeugdige rockabilly fans gewonnen worden!