VERSLAG: Elvis Costello - 22/10 - Carre

Elvis Costello

De inmiddels 60-jarige Elvis Costello is de jongste niet meer maar weet anno nu nog steeds stampvolle zalen te trekken. Zijn soloconcert in Carré is namelijk zó uitverkocht dat het theater maar een wachtlijst moest invoeren. Wanneer de lichten uit gaan, begint de avond met een luid gejoel van een zaal vol met fans die inmiddels flink met de grote ster mee verjaard zijn.

Een belangrijk aspect dat Costello deze avond typeert, is zijn bijzonder leuke gevoel voor humor. Wanneer de spotlights aangaan, rent hij vrolijk het podium op, duikt nog even snel weg achter de piano die klaarstaat op het podium, springt weer overeind, neemt zijn hoedje af en zet hem weer op en rent tot slot naar een van zijn vele gitaren waarna hij met pit het nummer ‘45’ inzet.

Gedurende deze show brengt de Britse singer-songwriter de crème de la crème van zijn oeuvre ten gehore, al blijft het soms angstvallig stil in de zaal. Na het eindigen van ‘Either Side of the Same Town’ draait hij zich om voor het nemen van een slokje water en zegt aan de hand van deze stilte: “I thought you were gone!”. Zijn show vol zit met grappige anekdotes over zijn wilde jeugd en vele andere verhalen, én tevens met covers van artiesten die hem hebben geïnspireerd. Zo brengt hij het nummer ‘Lost On the River’ van Bob Dylan ten gehore en volgt niet lang hierna ook het welbekende nummer ‘She’ van Charles Aznavour die hij op een prachtige, gevoelige manier weet te vertolken waarna een oorverdovend applaus en gegil de zaal vult.

Er kan met zekerheid gezegd worden dat Elvis Costello een echte entertainer is en een ijzersterke one-man show neer weet te zetten die soms vol verrassingen zit. Dit bewijst zich tijdens het nummer ‘Watching the Detectives’ waarbij hij halverwege een minuten lang durende gitaarsolo ten gehore brengt en er op een gegeven moment zelfs vanuit het niets een megafoon bij pakt en er doorheen begint te loeien met de sirene. Na deze aparte, memorabele performance neemt Costello afstand van de microfoon, plugt hij zijn gitaar uit en zegt hij vanwege de prachtige akoestiek van de zaal het nummer ‘Alison’ zonder enige versterking te willen spelen. Hiermee krijgt hij de gehele zaal muisstil. Het publiek gaat na afloop uit zijn dak en geeft de man een dik verdiende staande ovatie die aardig lang aanhoudt totdat hij zijn eerste toegift inzet.

Waar hij tot nu toe enkel nog op zijn gitaar speelde en iedereen zich nou al af begon te vragen waar die piano voor was (want het was toch solo in concert?), kruipt Costello voor een aantal nummers achter dit instrument. Zijn ruim 2,5 uur durende show is tot slot zelfs nog voorzien van een tweede toegift. De ster eindigt met de ballad ‘I Want You’ en vervolgens met de knaller ‘Peace, Love and Understanding’ waarmee hij zijn fans een avond heeft gegeven die zij niet snel meer zullen vergeten.