VERSLAG: Bloodhound Gang - 18/3 - Patronaat

Bloodhound Gang - 18/3 - Patronaat

Een half jaar later dan oorspronkelijk gepland, is de Bloodhound Gang alsnog naar Haarlem gekomen om een volledig uitverkocht Patronaat op z’n kop te zetten. Alvorens het echter zover is, mogen maar liefst twee acts het publiek klaarstomen. Terwijl de zaal langzaam maar zeker vol loopt, heeft het Amsterdamse Wasted de eer om het spits af te bijten. Hoewel ze er zelf direct vol overgave voor gaan, reageert het publiek nogal koeltjes op de heavy metal/(hard)rock van het trio. De heren hebben duidelijk geen last van podiumvrees, maar frontman Alex B.L. heeft zijn stem vanavond toch niet echt lekker onder controle. Mede hierdoor weet het optreden als geheel niet te overtuigen. Wanneer gitarist Frank Suicide halverwege de set, uitgerekend bij zijn enige gitaarsolo, dan ook nog eens technische problemen ondervindt, heeft het publiek inmiddels heel andere dingen aan z’n hoofd dan Wasted.

Het op til zijnde optreden van Electric Eel Shock bijvoorbeeld. De al jaren in het live-circuit zeer populaire knuffeljapanners hebben in hun jeugd goed naar hun Westerse helden Black Sabbath, AC/DC en Metallica gekeken. Talloze auditieve en visuele heavy metal clichés passeren tijdens het optreden dan ook de revue. Maar doordat de drie sympathieke Japanners alles met zoveel overdrijving, plezier, zelfrelativering en enthousiasme brengen, is het, ondanks dat het muzikaal natuurlijk niet zo bijster interessant is, een zeer aanstekelijk gebeuren. In de voorste rijen wordt er flink meegesprongen en achterin de zaal lijkt niemand een glimlach te kunnen onderdrukken. De geschifte heavy metal show van Electric Eel Shock is de perfecte opmaat voor de rock en grol revue van de hoofdact van de avond.

De Bloodhound Gang trakteert het publiek, als vanouds, op een melige rockshow. De eeuwige pubers nemen altijd ruimschoots de tijd het publiek te vermaken met allerlei al dan niet vooraf ingestudeerde niet muzikale onzin en ongein. Vanavond houden de heren het relatief netjes en blijven de pis en kots grappen volledig achterwege. Wel pronken frontman Jimmy Pop Ali en bassist Evil Jared met hun kennis over Nederland met grappen over en verwijzingen naar Geert Wilders, The Golden Earring, de recente rellen in de Utrechtse wijk Ondiep, The Vengaboys, de Tweede Wereldoorlog en integratiecursussen. Tevens krijgt het publiek Jägermeister gevoerd, wordt er gejongleerd met appels en sinaasappels, worden er polaroids het publiek ingegooid en t-shirts uit een kanon het publiek ingeschoten.

Ondanks al deze grappen en grollen lijkt de band vanavond toch eigenlijk vooral liedjes te willen spelen. De zuivere speeltijd ligt dan ook, voor Bloodhound Gang begrippen, hoog. Het publiek krijgt tijdens het vijfenzeventig minuten durende optreden maar liefst zestien nummers voorgeschoteld. Hoewel deze soms wat rommelig gespeeld en slordig gezongen worden, smult het publiek vanaf het begin met volle teugen van onder meer ‘Magna Cum Nada’, ‘Along Comes Mary’, ‘I Wish I Was Queer So I Could Get Chicks’, ‘No Hard Feelings’ en ‘Hell Yeah’. Na een biergooiwedstrijd is het tijd voor een grondige dweilpauze die gelijk ook het enige rustpunt in de set, het relaxte ‘Mama Say’, brengt. Daarna mag het publiek echter direct weer meehossen, meebrullen en biergooien op favorieten als ‘The Ballad Of Chasey Lain’, ‘The Bad Touch’, ‘Foxtrot Uniform Charlie Kilo’, ‘Uhn Tiss Uhn Tiss Uhn Tiss’ en ‘Three Point One Four’. Met de ultieme uitsmijter ‘Fire Water Burn’ komt er uiteindelijk een passend einde aan het feest.

Voor diegenen die vooraf wisten wat ze ongeveer konden verwachten, was het beslist een zeer geslaagde avond. De toevallig aanwezige muziekpuristen zullen zich echter regelmatig vertwijfeld achter de oren hebben gekrabd en zich daarbij, vrij naar Frank Zappa, misschien serieus hebben afgevraagd of al die humor wel hoort binnen de muziekwereld. In navolging van diezelfde Zappa zullen Electric Eel Shock, de Bloodhound Gang en hun gigantische fanbasis antwoorden met een dikke vette middelvinger in de lucht: Hell Yeah!