VERSLAG: Bob Dylan - 8/4 - HMH

Bob Dylan - 8/4 - Heineken Music Hall

Voor het eerst gaat er iets van opwinding door de zaal, wanneer Dylan zijn mondharmonica bespeelt, als intro van ‘Under The Red Sky’. Dit zijn de momenten dat de magie van Dylan enigszins ontwaard. ‘Chimes of Freedom’ wordt zo halverwege de set gespeeld. Dit vrijheidslied, dat o.a. ook door Springsteen is opgenomen, toont enige brille, gewoonweg omdat het nummer briljant is. Het publiek blijft er verder redelijk stoïcijns onder. Er wordt netjes geklapt na een nummer, maar er is niet de opwinding die je misschien zou verwachten bij een artiest van de statuur van Dylan. En aan wie ligt dat nou? Ligt dit aan de in zich zelf gekeerde podiumpresentatie van Dylan? Aan het gebrek aan herkenbaarheid bij de uitvoering van de nummers? Of ligt het gewoon aan het publiek en begrijpt het publiek Dylan niet? Uw recensent houdt het op een combinatie van de eerste twee suggesties.

Het concert nadert langzaam zijn einde, met een ander hoogtepunt in de vorm van ‘Nettie Moore’, mede doordat de uitvoering raffinement kent en kort bij het origineel blijft. Dan sluit Dylan de reguliere set af met ‘Like A Rolling Stone’. Het moet gezegd, dit slotstuk laat voor het eerst meer dan een sprankje van zijn genialiteit zien. Een fantastisch nummer dat ook nog eens bevlogen wordt uigevoerd en wordt ingeleid door een prachtig mondharmonicastuk. Dylan verlaat na de laatste noten ongezien het podium, om daarna nog terug te keren voor een toegift van twee nummers. Het eerste nummer is ‘Thunder On The Mountain’, een prima nummer van zijn laatste album. Daarna wordt een chaotische en nauwelijks herkenbare versie van ‘All Along The Watchtower’ gespeeld. Deze klassieker krijgt ook niet de behandeling die het verdient.

De grootsheid van Dylan wordt bepaald door zijn fantastische songs die hij geschreven heeft, maar dat hoeft geen garantie te zijn voor een fantastisch concert, zo blijkt vanavond. Hij mag dan misschien beter bij stem zijn dan voorgaande concerten in Nederland en ook mag het concert op zich tot de betere concerten behoren die Dylan het laatste decennium in Nederland gegeven heeft, dan nog is dit twee uur durende concert niet groots en doet het ook geen recht aan het unieke songmateriaal dat Dylan tot zijn beschikking heeft.

Setlist

Cat's In The Well
It Ain't Me, Babe
Just Like Tom Thumb's Blues
It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)
When The Deal Goes Down
Highway 61 Revisited
Under The Red Sky
Rollin' And Tumblin'
Chimes Of Freedom
Watching The River Flow
Spirit On The Water
Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again
Nettie Moore
Summer Days
Like A Rolling Stone

Encore

Thunder On The Mountain
All Along The Watchtower