VERSLAG: Hozier - 26/01 - Paradiso

Hozier - 26/01 - Paradiso

Het is half 8. Binnen in Paradiso begint Alana Henderson samen met haar drummer en haar cello aan haar set als voorprogramma van Hozier. Buiten staat nog een lange rij. Bezoekers worden aangesproken door mensen die nog een kaartje proberen te bemachtigen. Het is duidelijk dat Hozier populair is.

Een uur later is Paradiso vol en zet Andrew Hozier-Byrne met zijn band, waaronder Alana Henderson, 'Angel Of Small Death & The Codeine Scene' in. Het geluid is erg goed. De band bestaat zes leden die niet alleen hun instrumenten bespelen, maar ook allemaal zingen. De koortjes zijn dan ook uitstekend verzorgd. Maar het is de stem van Hozier die het meest opvalt. Hij klinkt soms als een oude blueszanger, heeft soms wat weg van Gary Lightbody en zou niet misstaan in een Amerikaans kerkkoor, ondanks dat zijn teksten dat niet altijd reflecteren. Maar ook zonder band maakt hij indruk. Zo is 'In A Week' een duet met Alana Henderson waarin hij hen op gitaar begeleidt een prachtig klein nummer over twee lijken die samen rotten. Daaropvolgend staat hij alleen op het podium om 'Illinois Blues' van Skip James te vertolken. Het bluesnummer uit de jaren '30 zit hem als gegoten.

'Arsonist's Lullaby' markeert de terugkeer van de band. Het lijkt alsof de drums wat extra reverb hebben gekregen waardoor het klinkt alsof de band in een stadion speelt. Dit blijft zo tot de afsluiter van de reguliere set, zijn grootste hit 'Take Me To Church'. Een geweldig nummer, maar zeker niet het hoogtepunt van het optreden. Diverse nummers die hij eerder speelde wedijveren om die eer.

'Cherry Wine', het eerste nummer van de toegift, wordt vergezeld van een mooi verhaal over hoe het nummer in een verlaten gebouw werd opgenomen. Hozier begeleidt zichzelf, en weer maakt dit indruk. Na 'Run' sluit de volledige band het optreden af met een cover van Amerie, '1 Thing'. Humor kan Hozier niet ontzegt worden. Maar hij heeft er toch een geheel eigen versie van gemaakt.

Hozier levert een optreden op waarbij het volledig draait om de muziek. De lichtshow is bescheiden, maar dat maakt eigenlijk helemaal niet uit. De man zelf is ook bescheiden en dankbaar voor de warme ontvangst. Hij bedankt het publiek dan ook regelmatig. Het enige wat jammer is, is dat dit waarschijnlijk voorlopig de laatste keer is dat we hem in een kleine zaal als Paradiso zullen zien.