VERSLAG: The Dandy Warhols - 20/3 - TivoliVredenburg

Dandy Warhols

Noem The Dandy Warhols en negen van de tien mensen zullen de band niet te kennen. Laat ze (Vodafone hit) Bohemian Like You horen en ze gillen vrolijk mee-Woe oe oe oeehoeeh'. Dat nummer kwam alweer meer dan vijftien jaar geleden uit en het is dik tien jaar geleden dat de groep een degelijk album heeft afgeleverd. Toch zijn ze een graag geziene gast in Nederland, want ze spelen deze tour in Maastricht, Nijmegen, Groningen en Utrecht. De glans lijkt er al tien jaar af en dat bewijzen de Warhols ook vrijdagavond in Utrecht, in een uitverkochte Pandora notabene.

Het begint nog belovend met Be-in, dat de spanning weet op te bouwen. De lichtshow is donker en sfeervol en is zeker van toegevoegde waarde. Vervolgens wil de band aan de ene kant een meeslepende psychedelische show (Pete International Airport) geven en aan de andere kant een rockende (Crack Cocaine Rager). Door deze spagaat valt het geluid als een kaartenhuis in elkaar. Vaak overstemd de tweede stem van de drummer die van de zanger. En ook de mix van instrumenten zorgt er voor dat er niets valt op te maken uit de muziek. Het is een onsamenhangende brei van patronen. Hierdoor besef je dat het werk van The Dandy Warhols uiterst beperkt is, totaal niet spannend bovendien. Het klinkt allemaal hetzelfde op deze manier.

Terwijl de drummer, tweede gitarist, en toetsenist op het podium staan en er het beste van proberen te maken. Staat zanger Courtney Taylor-Taylor als een arrogant ingenomen rockster op het podium. Dat was hij ook. Vijftien jaar geleden. A Long Time Ago We Used To Be Friends, maar sinds vandaag niet meer. Die hit weet hij te verpesten en zorgt voor een mak onthaal bij het publiek. Bij de hoge noten gaat het faliekant mis.

Er is een totaal gebrek aan dynamiek in de set. En door de "coole" doorgesnoven houding van de frontman en zijn hele voorkomen, krijg je eerder mededogen dan respect. Maar liefst twee microfoons heeft hij nodig om te bewijzen dat zijn stembanden nog in 2002 zijn blijven liggen. De één is voor de rustige diepe relaxte zang, wat nog aardig klinkt. Maar zodra hij de andere mic pakt wordt het tenenkrommend. Hij haalt meer noten niet dan wel. Ook de slechte timing zorgt er voor dat je nooit meegenomen wordt in de muziek.

Lijkbleek ziet de zanger, die soms als een aan speed bezeten zombie uit zijn ogen kijkt. Het is al snel duidelijk dat de band geen enkele vorm van passie en energie meer in zich heeft.
Je zou verwachten dat wanneer eindelijk Bohemian Like You langskomt de zaal ontploft. Maar zelfs met hun grootste hit krijgen ze het publiek niet volledig mee. De band zit vast tussen rocken of op de psychedelische tour gaan, maar toch klinkt alles hetzelfde. Reken daar ook nog de frontman bij die kapot is en er blijft vrij bar weinig over.

De enige spaarzame hoogtepunten komen na de Vodafone hit. Goodless en Boys Better zorgen voor het beetje power waarbij het geluid en de band beter tot zijn recht lijkt te komen. Maar dan is het al veel te laat. Dit was een draak van een optreden. Mocht je nog afvragen of The Dandy Warhols nog bestaansrecht hebben, dan hebben ze het vanavond wel heel makkelijk gemaakt om die vraag voor je te beantwoorden.