VERSLAG: Yellowcard - 04/06 - Patronaat

Zebrahead/Yellowcard

Helemaal uit het bloedhete Californië komt Zebrahead, oftewel: MFZB (Mother Fucking Zebrahead Bitch). Om deze zonnige sfeer vast te houden trakteren ze het publiek op vrolijke klassiekers zoals 'Postcards From Hell' en 'Hello Tomorrow'. De muziek stuitert tussen altrock, rap rock, poppunk en zelfs metal. Hier en daar ska invloeden en de vergelijking met Less Than Jake en Reel Big Fish wordt snel gemaakt.

Er gebeurt veel op het podium. Naast de bandleden staat er een jongeman genaamd Tom achter een drank beladen tafel om tussen de nummers door bier te serveren aan zowel de band als het publiek. Als je op zoek bent naar een show waar je gemakkelijk kan genieten van aanstekelijke refreinen en een fantastische sfeer (de mosh is in volle gang), dan ben je bij Zebrahead op het juiste adres. Op 31 oktober zijn ze terug in het land voor een Halloweenshow in Dynamo (Eindhoven) en op 8 november spelen ze in TivoliVredenburg (Utrecht).


Het merendeel is hier vanavond voor de hoofdact: Yellowcard. Er is inmiddels al meer dan tien jaar verstreken sinds Yellowcard de poppunk scene liet exploderen met 'Ocean Avenue'. De band staat ook bekend om het onconventionele gebruik van de viool, wat erg uniek is in hun genre. Violist Sean Mackin speelt de angstaanjagend mooie intro van het laatste album 'Lift A Sail'. De beukende drums van 'Transmission Home' klinken en het feest begint. Patronaat verandert in een tornado van dansende, springende en schreeuwende mensen. Een Yellowcard-show staat garant voor een groot feest met aanstekelijke meezingers en onvergetelijke hits. Natuurlijk zou het niet een Yellowcard set zijn zonder het horen van enkele oude favorieten zoals 'Lights and Sounds' en Way Away'.

Zanger/gitarist Ryan Key vertelt dat ze een maand niet hebben opgetreden en dat dit de allereerste show is van de tour. De band heeft twee missies: 1. Iedereen moet de tijd van z'n leven hebben. 2. Iedereen verliest hun stem na afloop. Dit wordt prima uitgetest met 'Awakening', waar het publiek mee moet zingen volgens de instructies van Ryan.

De energie van de band is ongelooflijk gedurende de hele show. Kersverse drummer Tucker Rule (ex-drummer Thursday) is een aanwinst voor de band en beukt erop los. De overige leden springen non-stop over het podium en hoeven niet bang te zijn dat ze struikelen over versterkers, want die zijn er niet... Vooral de violist is vermakelijke met zijn overdreven gezichtsuitdrukkingen en aanwezigheid. Je ziet niet elke dag een violist met zo'n berg energie een menigte domineren. Zelfs als je de hele show alleen maar op "de hit" heb gewacht, zou je onder de indruk zijn. Het onmogelijk om niet weg te worden geblazen door Yellowcard.

De avond wordt afgesloten met - wat anders? - 'Ocean Avenue' en het publiek ontploft. Een nostalgisch moment voor zovelen. Het publiek gaat zoals voorspelt met schorre stemmen naar huis.