VERSLAG: BoySetsFire - 13/5 - Melkweg

BoySetsFire - 13/5 - Melkweg

Vorig jaar Tivoli, de afscheidsshow van BoySetsFire. Na 12 jaar hielden de mannen het voor gezien. Wat een groot feest had moeten worden pakte anders uit. Gitarist Josh raakte betrokken bij een ongeluk en BoySetsFire. moest met een vervangende gitarist deze afscheidstournee afmaken. Josh is inmiddels helemaal hersteld en BoySetsFire. trekt nog één keer Europa in, ditmaal in volledige bezetting. Vanavond staan ze voor de allerlaatste keer in de Melkweg. The Blackout Argument en Dear Tonight staan hun mannetje om het publiek alvast op te warmen.

Het is 20.30 uur wanneer The Blackout Argument het podium opkomt. Het is nog rustig in de Melkweg, in ieder geval niet meer dan 40 man. De band weet echter vanaf de eerste noot te overtuigen en is de welverdiende openingsact. Het publiek beantwoord de band met een lauw applaus, maar je ziet dat iedereen het niet erg vind om ernaar te luisteren. Een half uur verder is het alweer afgelopen. Een leuk begin van deze avond valt niemand meer af te nemen.

Dear Tonight speelt om 21.30 uur, de mannen hebben duidelijk veel meer publiek dan hun voorganger. Het spel is echter beduidend slechter. Als na twee nummers de gitaarversterker uitvalt, is het drama helemaal compleet. Je eerste keer in Nederland, een volle Melkweg en een technisch probleem. De nachtmerrie voor elke artiest. Het duurt ongeveer tien minuten voordat alles is opgelost en in de tussentijd probeert de zanger contact te houden met het publiek. Wanneer de mannen hun show hervatten wordt het er niet beter op. Het publiek lijkt verveeld en er klinkt slechts één keer hard gejuich en geklap. De frontzanger kondigt het laatste nummer aan, waar niemand mee lijkt te zitten. Erg jammer dat deze band niet kon overtuigen. Volgens de planning nog een half uur en dan begint BoySetsFire.

Inmiddels is de Melkweg tot de nok gevuld. Exact om half tien betreden de gevierde heren van BoySetsFire het podium onder een luid applaus. Meteen wordt het eerste nummer ingezet en de zojuist nog rustige Melkweg ontploft al na het horen van de eerste noten. Bijna iedereen zingt mee en er ontstaat ook nog eens pit gedurende nummer 1 van de setlist. Het is zover, het begin van het einde. De mannen spelen een verschillende en afwisselende set in een hoog tempo. Alle klassiekers komen voorbij. Na ongeveer 6 nummers klimt de eerste stagediver het podium op, wanneer hij eraf springt beland hij op de grond, in plaats van in het publiek. Dit zorgt onbedoeld voor een erg grappig gezicht. De zanger legt nog even kort uit dat dit niet de manier is om te stagediven. Josh (gitarist) beaamt dat ”It’s very dangerous to fall, and I can know that!”

Meteen daarna springt een fan het podium op, rent naar de waterflessen, pakt er twee en springt het podium weer af. De hele band begint hard te lachen, maar ze spelen onverstoord door. Na het nummer legt de zanger uit ”Everytime we’re in Holland, that guy steals 2 bottles of water. This time we were prepared. It contains something you don’t want to drink!” Ik heb al veel gehoord in de Melkweg, maar nooit een publiek wat zo hard moest lachen.

Na een uur energieke muziek zijn we aangekomen bij de laatste nummers. ‘We only got two more songs for you!’ schreeuwt de zanger. De bassist zet de intro van ‘Rookie’ in en het publiek ontploft voor de zoveelste keer deze avond. Zoals bij bijna elk nummer wordt ook hier de tekst uit volle borst meegezongen. Hierna is het even stil. Zal dit echt het einde zijn? Wat een zonde. Er klinkt opnieuw een intro, men herkent het nog niet, maar op dat moment wordt het duidelijk dat ‘After The Eugoly’ de afsluiting zal zijn van deze geweldige avond. De drums starten, de gitaarrif komt erbij en het is tijd voor de tekst. Het publiek laat voor de laatste keer zien waarvoor ze gekomen zijn, alle vuisten de lucht in en achtmaal ”RISE!” wat een energie!. Tijdens het rustige stuk in het nummer is de zanger niet meer te verstaan, ik hoor alleen maar het publiek ”Where’s your anger, Where’s your fucking rage!”. De pit start weer en voor de laatste maal klinkt er schreeuwerig: ”RISE!” door de zaal. De zanger en het kokende publiek vervolgen de tekst tegelijkertijd met: ”Turn it Down!”

“Thank you Amsterdam”
De afsluitende woorden. Een verlies voor de muziekwereld, maar een waardig afscheid van deze geweldige band. Het gehele optreden is gefilmd en dat zal de hele tour gebeuren. Aan het einde van de tour zal een dvd verschijnen. Dat zal echt het allerlaatste wapenfeit zijn van deze band. Maar met deze heren weet je het echter nooit, de vraag blijft, is dit echt het einde?