VERSLAG: U2 - 08/09 - Ziggodome

U2

Bono, The Edge, Adam Clayton en Larry Mullen Jr. staan op het podium alsof er geen jaar verstreken is sinds de release van het eerste U2 album. Alle vier de heren hebben hun spijkerjasje aangetrokken en zijn klaar om te rocken. Dat er wel degelijk bijna 40 jaar verstreken zijn sinds de oprichting en het meer dan zes jaar geleden is sinds U2 in Nederland stond weten de heren zelf echter donders goed. ”I Was Young” zingt Bono vrijwel aan het begin tijdens ‘The Miracle (Of Joey Ramone)’, om deze op te volgen met een snelle opmerking dat ook Adam Clayton ooit jong geweest is.

Het is de eerste van vier optredens in de Ziggodome. U2 heeft er duidelijk zin in en opent de avond met een set stevig rockende nummers. Eerst lijkt het echt te gaan om vier gasten die samen enthousiast bezig zijn met hun hitgevoelige rock ’n roll. Naarmate het optreden vordert, neemt het imposante decor een meer centrale rol in. Het begint met enkele charmante video’s van de moeder van Bono tijdens ‘Iris (Hold Me Close)’, enkele nummers later rent Bono door de videoschermen heen terwijl bijbehorende video’s erop geprogrammeerd worden.

Het ziet er allemaal mooi en gelikt uit, maar trekt wel de aandacht weg van de goede nummers die gespeeld worden. In plaats van te kijken naar het stevige gitaarwerk van The Edge, zijn het de verscheidene comics die de aandacht trekken. Verderop wordt dit gecompenseerd gemaakt met een puik stuk muzikaal werk waarbij het viertal in het midden van de zaal staat. Niet alleen het romantische ‘Two Hearts Beat As One’ maakt indruk, maar ook ‘Every Breaking Wave’ met The Edge op de piano.

Bono is een man van de maatschappelijke issues. Met de huidige Europese vluchtelingencrisis is hij de geschikte man om het onrecht een stem te geven en hij doet dit vanavond grandioos. Eerst keihard en recht in je gezicht tijdens ‘Bullet The Blue Sky’. De beelden van de vluchtelingen die een veilig heenkomen zoeken worden groots geprojecteerd. Het perspectief in het nummer lijkt bijna geschreven voor de foto van het dode jongetje op het strand van Bodrum dat deze week de wereld overging. Tijdens de introductie van ‘One’ geeft Bono een bevlogen toespraak over het onderwerp.

U2 was enkele jaren afwezig, maar bewijst in de eerste van vier avonden in de Ziggodome nog steeds haar mannetje te staan. De keiharde rocksongs staan fier overeind en de afwisselende setlist zorgt ervoor dat het optreden geen moment verveeld. Het liefst kijken we gewoon de hele avond naar deze vier mannen die bevlogen staan te musiceren. Dat er dan veelvuldig gespeeld wordt met videoapparatuur zij hen vergeven. Je blijft je alleen de gehele avond afvragen waarom die gloeilamp overal verschijnt. Een zoektocht op internet leert dat het symbool staat voor de intimiteit van de huidige tournee. De intimiteit is echter ver te zoeken in het immense Ziggodome vanavond. Je krijgt bijna het idee dat na Apple, U2 nu promotie maakt voor een bekende Nederlandse lichtfabrikant.