VERSLAG: Lifehouse - 17/09 - TivoliVredenburg

Lifehouse - 17/09 - TivoliVredenburg

Het is druk in TivoliVredenburg, er zijn meerdere concerten op deze regenachtige donderdag 17 september. Wij gaan naar Lifehouse in de Ronda.

De avond begint met de Ierse indie rockband Raglans die het publiek mogen opwarmen. Dat doen ze met zoveel enthousiasme dat alles wat er verkeerd gaat, ze gelijk vergeven is. Vrolijke, dansbare rock met zoveel passie, dat je niet kan stoppen met glimlachen, dat doet dan ook iedereen in het publiek. De heren zijn niet goed op elkaar in gespeeld en hierdoor komt het hele optreden heel spontaan over. Ze krijgen het publiek met gemak mee, er wordt gesprongen, gedanst en het lijkt helemaal niet alsof dit een support act is. Iedereen is in ieder geval lekker opgewarmd voor de hoofdact.

Dan is het tijd voor de band waarvoor iedereen gekomen is. De heren Lifehouse zijn wel op elkaar ingespeeld, zo goed zelfs dat ze gewoon een vooraf geprogrammeerde show lijken te draaien. Alsof ze op de tel afgesproken hebben wanneer ze gaan springen of van plek wisselen. Zonder passie, zonder gevoel in de nummers te stoppen, persen ze de eerste helft van de setlist er uit. Zonde van onder andere 'Whatever It Takes' en 'Stardust' die hierdoor heel vlak klinken. Deze routinematigheid zorgt er ook voor dat het publiek niet langer dan 10 seconden mee klapt. Dat ging bij Raglans wel anders.

Pas vanaf 'You and I' lijkt Lifehouse te begrijpen waarom ze er staan en komen ze los. Ze geven aan dat ze aan het begin van hun Europese tour staan, maar het ziet eruit alsof dit hun laatste show uit hun tour is. Daarnaast is het ook een beetje een insiders show. Zo worden er twee nummers opgedragen aan fans, waarna er zelfs een huwelijksaanzoek gedaan wordt. Deze aanname maak ik omdat zanger Jason Wade na het nummer "Gefeliciteerd jullie twee, ik kreeg er tranen van in mijn ogen" zei. Ook wordt het nummer 'Butterfly' gespeeld tijdens het akoestische moment, wat aangekondigd wordt met de woorden "Niemand van jullie kent dit, maar ik heb beloofd dat ik het zou spelen, bij deze."

Het concert kabbelt daarna nog steeds een beetje voort, het publiek lijkt daar toch weinig last van te hebben en is blij met alle nummers die gespeeld worden. Bassist Bryce Soderberg geeft aan dat hij dit 'de tofste crowd' tot nu toe vindt, waardoor er weer luid geapplaudisseerd wordt. Naarmate de band meer energie geeft, wordt inderdaad het publiek ook steeds meegaander, maar ook het publiek is een beetje lafjes. Zelfs tijdens het afsluitende 'Hanging by the Moment' wat toch iedereen zou moeten kennen, wordt er niet luidkeels meegezongen.

Misschien is het tijd dat Lifehouse nieuwe energie gaat zoeken of gewoon als voorprogramma van Raglans gaat spelen.