VERSLAG: Steve Earle & The Dukes - 29/20 - Melkweg

Steve Earle & The Dukes

Country troubadour Steve Earle heeft het allemaal al eens meegemaakt in zijn leven; een drugsverslaving, een jaar in de gevangenis en dit jaar eindigde zijn zevende huwelijk in een echtscheiding. Genoeg materiaal om sterke countrynummers te maken, maar zeker ook genoeg materiaal om de blues te spelen. De blues was de rode draad op zijn meest recente album Terraplane en eist vanavond in de Melkweg ook de hoofdrol op.

Earle begint gelijk krachtig met ‘Baby Baby Baby’. De countryman blaast op zijn mondharmonica een swingend ritme. De staande bas begeleidt hem hier mooi bij. De blues heeft een heerlijk Chicago Blues gevoel. Enkele nummers lang swingt het geheel door. Dit komt tot rust met het prachtige ‘Baby’s Just As Mean As Me’ waar violiste Eleanor Whitmore verdient de vocale hoofdrol op haar neemt.

Met het duet keert Earle terug naar de country waar hij groot mee geworden is. In het middenstuk verschuift de nadruk dan vervolgens naar de klassiekers van Steve Earle. ‘Copperhead Road’ klinkt nog net zo actueel als het nieuwere werk en ‘The Galway Girl’ krijgt een voortreffelijke Ierse vertolking. Het is mooi hoe ruigere countryrock samen gaat met het vakmanschap van Steve Earle als tekstschrijver. De band vult de zanger daar perfect op aan. Het tempo wordt vervolgens een tandje omhoog geschroeft om enkele nummers later weer bij de blues te eindigen met, onder andere, een krachtige vertolking van Jimi Hendrix zijn ‘Hey Joe’.

Bluesmuziek is nooit een onbekende factor geweest in het werk van Steve Earle. Vanavond ademt de Amerikaan echter de blues. Verschillende malen voert hij ons naar de Chicago blues met ijzersterk mondharmonica spel, om uiteindelijk te eindigen met een tribute aan de British Invasion met een ijzersterke versie van The Troggs’ ‘Wild Thing’. In de kern blijft Steve Earle echter een sociaalbewuste troubadour. Hij uit zijn mening over klimaatverandering, drugsverslaving en over de recente consternatie rond de Confederate Flag. Dat de blues en het vakmanschap van singer-songwriter samengaan laat hij horen in het adembenemende ‘My Old Friend The Blues’. Zoals vaker vanavond vult Chris Masterson het geheel aan met een oerdegelijk gitaarwerk, hierdoor wordt het countrynummer toch nog een blueslied. Steve Earle heeft het al verscheidene malen bewezen, maar ook vanavond kan je niet anders dan erkennen dat Steve Earle de sterkste muzikale nazaat van legendes als Howlin’Wolf en Bob Dylan is!