VERSLAG: Death Cab For Cutie - 15/11 - TivoliVredenburg

Death Cab For Cutie - 15/11 - TivoliVredenburg

Met Kintsugi heeft Death Cab For Cutie onlangs hun achtste album afgeleverd. Tel daar nog wat EP's bij op, en de conclusie is dat er vanavond een band met een flinke staat van dienst op het podium van de Ronda-zaal in TivoliVredenburg staat. Dit weerhoudt de band er niet van om gedreven als een roedel jonge honden op het podium te staan. Dit tot groot genoegen van het publiek van dit uitverkochte concert.

Afgaande op hun platen is Death Cab For Cutie zeker geen rockband te noemen. Op het podium schakelen ze echter een tandje bij en laten ze de gitaren flink scheuren. Nummers als 'The New Year' en 'Company Calls' krijgen een uitvoering die een stuk rauwer is dan de originelen. Dat de onlangs uit de band gestapte Chris Walla is vervangen door maarliefst twee nieuwe bandleden zal hier zeker mee te maken hebben. Zij voegen de nodige muzikale lagen toe aan de nummers. Death Cab For Cutie aarzelt echter ook niet om klein te gaan. Ben Gibbard speelt solo het prachtige 'I Will Follow You Into The Dark', al enige jaren een vaste waarde in de shows. Maar ook een nummer als 'Passenger Seat', waarop Gibbard slechts begeleid wordt door een piano maakt diepe indruk.

De mooiste nummers van de band komen voort uit de pijn van Ben Gibbard. Zo horen we hem in 'Black Sun' zingen over zijn stukgelopen huwelijk: “how could something so fair be so cruel?” En waar 'Title and Registration' wat willekeurig lijkt te gaan over een dashboardkastje, blijkt dit slechts een startpunt te zijn voor een overpeinzing over een verloren liefde. Zo intens als de teksten zijn, zo intens is Gibbard op het podium. Hij is constant in beweging, als een hyperactief kind na een paar zakken m&m's. In afsluiter 'Transatlanticism' schreeuwt hij het zowat uit: “I need you so much closer.”

Ook bassist Nick Harmer laat zich niet onbetuigt met zijn bevlogen performance. Hij gaat volledig op in zijn spel, en speelt geen noot te veel. Als geen ander beheerst hij de kunst van het weglaten. Door zorgvuldig te kiezen wanneer hij niet speelt komen de noten die hij speelt extra hard binnen. Linksachter op het podium lijkt drummer Jason McGerr een oase van rust te zijn, maar vergis je niet. Zijn soms tegendraadse maar altijd functionele drums zijn een belangrijk onderdeel van het geluid van Death Cab For Cutie.

De band die vanavond op het podium staat oogt gedreven. Er wordt weinig tijd genomen tussen nummers, want er moet doorgespeeld worden. Het resultaat is 23 nummers in krap twee uur. Een mooie dwarsdoorsnede van het oeuvre waar iedere fan tevreden mee zal zijn.