VERSLAG: Tori Amos - 3/6 - Heineken Music Hall

Tori Amos - 3/6 - Heineken Music Hall

Twee jaar geleden was ze voor het laatst in Nederland. Toen nog in de grote Rotterdamse Ahoy, vandaag staat ze in de wat kleinere, maar uitverkochte Heineken Music Hall. Wanneer ik uit de trein stap valt me op dat er veel publiek rond de ArenA zwerft dat niet past bij de doelgroep van Tori Amos. Al gauw blijkt dat de drie vrolijke Toppers hier de oorzaak van zijn. Zij spelen in de ArenA naast de Heineken Music Hall. Gezellig druk tussen al die roze sjaaltjes is het wel.

Bij binnenkomst van de zaal staat er al een sfeervol decor klaar voor de diva. Er hangen grote doeken aan het plafond en in het midden staat een grote zwarte Bösendorfer piano. Het enige merk dat door de (44 jaar oude!) Amerikaanse singer-songwriter wordt aangeraakt. Amos bekend door haar tegenstrijdigheden, soms te stoer, maar vaak ontzettend breekbaar zal vanavond haar nieuwe album American Doll Posse spelen. Een plaat waarin ze, veelzijdig als ze is, meerdere personages uitbeelt.

Het ombouwen tussen het voorprogramma en Tori Amos duurt een behoorlijke tijd. Voor een mevrouw in het midden van de zaal zelfs zo lang dat ze tot twee keer aan toe flauw valt. De EHBO reageert laat, maar ze krabbelt net op wanneer het licht uitgaat. Haar lichaam mag dan wel niet helemaal meer functioneren, deze show wil de dame blijkbaar voor geen goud missen.

Tori komt op met een zwarte pruik en opent haar set als het stoere personage 'Pip'. Het is één van de vijf vrouwelijke archetypen die Tori Amos op haar nieuwe album opvoert. Iedere avond doet ze een ander personage. Een leuk detail dat het ook voor haar grootste fans spannend houdt. Liedjes van de nieuwe plaat komen meteen aan bod met 'Smokey Joe' en 'Body and Soul'. Een rockend begin van de set, geheel in de stijl van de 'krijger' Pip.

Daarna rent Tori het podium af en komt terug met paarse jurk en rode pruik. De zangeres die bekendheid kreeg met het album Little Earthquakes heeft lef en geeft haar hele ziel en zaligheid in haar muziek. Veel aandacht is er voor geloof en spiritualiteit en veel liedjes hebben een persoonlijke betekenis voor de zangeres. Het is fascinerend om te zien hoe Tori zowel een orgel, de piano als het publiek bespeelt. Een fantastisch vrouwelijk wezen brengt het publiek in elfjesland.

Kritisch puntje van de set is dat het op een gegeven moment wat eentonig begint te worden. Gelukkig komt de zangeres net op tijd met een leuke intermezzo. Het is een geîmproviseert liedje met een knipoog naar de hoofdsponsor van de zaal. Inderdaad; heerlijk, helder Heineken. Tori heeft wel zin in een gekoeld biertje. Vervolgens zingt ze verder over haar romance met haar piano. Die ze geheel trouw is maar stiekem ook niet, want ze heeft net een nieuwe vleugel gekocht in Engeland. Ook bij haar thuis staat er nog een piano te glimmen.

Alle klassiekers komen voorbij. Het prachtige 'Winter', het overbekende 'Cornflake Girl', 'Tear in Your Hand' en het krachtige 'Hey Jupiter'. Mevrouw Amos is een muzikaal genie die de wereld omtovert in een sprookje, waarbij zij de koningin is en het publiek de inwoners van sprookjesland. Uitgesponnen zang, een sterrenhemel van lichtjes en bovenal een krachtige vrouw met een stem om bij weg te zweven.

Het publiek stroomt de HMH uit in hogere sferen om wederom
onfortuinlijk in het Toppers publiek te belanden. Het sprookje spat hiermee uiteen, maar blijft vereeuwigd in het sprookjesboek.