VERSLAG: Hozier - 25/1 - HMH

Hozier

Twee jaar geleden gaf Hozier nog zijn eerste concert in Nederland. Verlegen stond de zanger met een verkoudheid op Eurosonic. Inmiddels krijgt Nederland maar geen genoeg van de Ierse muzikant. In 2015 bracht hij het via North Sea Jazz en Carré naar een uitverkochte Heineken Music Hall aan het begin van 2016. Van de verlegenheid is vanavond weinig over in de stampvolle Bijlmer bierhal.

Vanaf de eerste openingstonen is duidelijk dat Hozier zijn draai helemaal gevonden heeft. De verschillende achtergrondzangeressen zorgen voor een heerlijk gospelgevoel. De rauwe, krachtige stem van Hozier valt er tijdens ‘Like Real People Do’ vervolgens overheen. Het nummer ontrolt hierna in een stevig rockende ballade. Een krachtigere opening van een concert kan je moeilijk voorstellen.

Het is iets dat het hele optreden opvalt. Hozier is vrij weinig van de subtiliteit. Hij zet een stevig geluid neer. Dit is opvallend voor een artiest die op het eerste gezicht zulke prachtige liedjes schrijft. Hozier wordt geïnspireerd door oude gospel en blues, maar net zo goed door Led Zeppelin en The Rolling Stones. De Ier laat vanavond moeiteloos horen hoe goed deze klassiek muziekstijlen nog in de popmuziek passen. Daarbij passeert hij hoogtepunten te over. Een ronkende ‘To Be Alone’, een subtiele ‘From Eden’ en een swingende versie van ‘Jackie and Wilson’. Dit allemaal ondersteund door een lichtshow die de status van rockband onderstrepen.

Enkele momenten weet de Ierse zanger de Heineken Music Hall prachtig intiem te krijgen. Samen met zijn celliste Alana Henderson gebeurt dit tijdens ‘Arsonist’s Lullabye’. Hier schuiven de Ierse roots duidelijk naar voren, plotseling lijkt het accent van Hozier ook veel sterker. Het liefdesduet is in haar kleinschaligheid net zo mooi als de eerder gebrachte swingende rock. In de toegift herhaalt Hozier, zichzelf begeleidend op de akoestische gitaar, deze kwaliteit nogmaals.

Wie Hozier vanavond op het podium ziet staan kan moeilijk geloven dat hij in korte tijd zo snel bekend geworden is. Het gemak waarmee de band de nummers speelt doet een jarenlange oefening vermoeden. Elke toon wordt op het juiste moment gebracht en het gezelschap valt op geen slordigheidje te betrappen. Terwijl dit alles zo uiterst precies getimed is, lukt het de muzikanten om de muziek een rauw randje mee te geven. Een randje dat laat horen hoe diep deze muziek geworteld is in de oude blues, gospel en soul. Puur vakmanschap!