VERSLAG: Charlie Dée - 14/6 - Ekko

Charlie Dée - 14/6 - Ekko

Eerder won ze in 2004 al de Grote Prijs van Nederland in en in 2006 wist ze de Essent Award in de wacht te slepen. Vorig jaar stond ze ook nog eens op Lowlands en nu presenteert ze haar tweede album Love Your Life. We hebben het hier over niemand minder dan de 29- jarige singer/songwriter Renée van Dongen alias Charlie Dée. Donderdag 14 juni stond ze in een vrij drukke, Utrechtse Ekko.

Als verzopen katjes druppelt het publiek naar binnen. Buiten regent het pijpenstelen en velen lijken al spijt te hebben naar dit concert te zijn gekomen. Het voorprogramma, verzorgd door Katie Truijen, moet al het leed ongedaan maken of in ieder geval enigzins verzachten. De Haarlemse singer/songwriter staat rustig op het podium met de gitaar in de hand. Ze lijkt niet onder de indruk van het publiek en speelt rustig haar eigen liedjes. De zang wordt door iedereen anders geïnterpreteerd. De een noemt het 'kattengejank' en de ander geniet van het rustige stemgeluid van deze jonge dame. Overtuigend en opvallend is het allemaal niet. Gaat ze op deze voet door, zal ze nooit verder komen dan een voorprogramma. Gaap.

Het vrouwelijk geslacht is in het publiek groots vertegenwoordigd. Ook de gemiddelde leeftijd ligt hoger dan tijdens -doorsnee genomen- concerten. Toch blijken ook deze mensen flink te kunnen klappen wanneer Charlie Dée het podium betreedt. Ze kondigt direct aan er een feestje van te gaan maken. Eerst zien, dan geloven, maar we wachten af.

Om te zorgen voor een fête heeft Charlie een band om zich heen gevormt. Bassist Chris Grem, gitarist Martijn van Agt (bekend van Anouk), keyboard speler Johan Hendrikse en Joerie Rook op drums zorgen dat er indie invloeden in de muziek verwerkt worden. Slaapverwekkend kan het dus niet worden.

Door als tweede nummer 'I Know' te kiezen weten ze het publiek al lekker warm te krijgen. De veel gebruikte keyboard deuntjes voegen zeker wat dat beetje extra toe aan de muziek. Door daarnaast verschillende rustpunten te gebruiken, zorgt de band voor een relaxte sfeer en blijft de rust in de muziek bewaart. Toch gaan ze op 'This Parade' en 'Wreckling' vrij heftig te keer met mondharmonica en groovy escapades.

Naarmate het concert vordert maakt Dée duidelijk dat ze heel wat in haar mars heeft. Niet veel nummers later gaan zelfs alle handjes vrolijk in de lucht. Het publiek lijkt om. Jammer genoeg is dit ook het moment dat de zangers het podium verlaat en zich tussen het publiek manoeuvreert. Al snel verlaat ook de rest van de band hun centrale punt na een kleine -bedankt en tot ziens!- solo.

Je hoeft niet te twijfelen of ze nog terugkeren, want ze blijven gewoon aan de zijkant rustig een watertje drinken.
Niet veel later staat de band weer te schitteren met 'Mary Jane' en 'The Weather is Changing'. Met 'This Is What Life Is' luid de band het definitieve einde in, en verlaat nogal onopvallend, maar onder luid applaus het Utrechtse podium.