VERSLAG: Night Beats - 21/02 - EKKO

Night Beats - 21/02 - EKKO

Met het album 'Who Sold My Generation' leverde Night Beats vorige maand een uitstekende plaat af. Het derde album van het trio uit Texas klinkt afwisselender en netter afgewerkt. Terwijl er genoeg ruimte is om psychedelisch uit de bocht te vliegen met subtiele gitaar loopjes en felle jaren zeventig solo's. Alles doordrenkt van de reverb. De band laat op dit album duidelijk progressie horen, helaas weet Night Beats die lijn niet door te trekken op het podium.

Evenals op het album begint Night Beats het optreden met het nummer 'Celebration #1'. De logge bas en repetitieve drums vormen een aangename basis voor de solo's van zanger en gitarist Lee Blackwell. De sfeervolle opbouw van dit nummer wordt verknalt wanneer tijdens 'Power Child' Blackwell's pedalen het beginnen te begeven en zorgen voor een tergend gepiep. Wanneer ook nog eens de snaar van de basgitaar breekt belooft het een moeizame avond te worden. En dan zijn we pas aanbeland bij het derde nummer. Wat even op zich laat wachten doordat de basgitarist backstage opzoek moet naar een reserve bas.

Het momentum is weg en verdere problemen maken het alleen maar erger. De bandleden blijven er verrassend koeltjes onder, alsof ze dit dagelijks overkomt. Terwijl de nieuwe basgitaar stoort evenals het reverbpedaal van de zanger. Om het nummer worden kabels opnieuw erin en eruit getrokken, knoppen aangedraaid, maar niets blijkt te werken.

Wanneer tijdens 'The New World' besloten wordt zonder pedalen te spelen en de elektrische gitaar direct in de versterker te steken, klinkt het gitaarwerk verrassend direct en helder. Het is dan ook een van de weinige keren dat een nummer zonder problemen blijkt te verlopen. Een enkeling verlaat de zaal omdat de problemen zich vervolgens blijven voordoen. Het is simpelweg geen doen met al dat gekraak en gepiep. Toch blijft het merendeel van het publiek toekijken hoe de band vecht met de techniek. Het applaus dat volgt is dan ook niet voor het goede optreden, maar klinkt eerder ter aanmoediging en cynisch.

Met de komst van een goede nieuwe plaat komt een bepaalde verwachting. Die verwachting weet Night Beats verre van in te lossen. Door alle technische problemen leek dit optreden op een oefensessie van een beginnende band in een garage. Wat dat betreft past Night Beats uitstekend in het hokje van garagebands, maar dat moet je niet willen op deze manier. Alleen de cynische klappende bezoeker heeft een leuke avond gehad.