VERSLAG: Birdy - 22/04 - Paradiso

Birdy

Met het overlijden van Prince was het natuurlijk dé verwachting van de avond. Koningin van de covers Birdy zou ongetwijfeld een Prince nummer ten gehore brengen, maar welke? Jasmine van den Bogaerde, zoals Birdy eigenlijk echt heet, brak in 2011 door met een cover van Bon Iver zijn ‘Skinny Love’. De zangeres creëerde een ware hype met haar krachtige stem, melancholische nummers en centrale rol voor haar piano. Dat terwijl ze nog geen zestien jaar oud was. Dit jaar bracht de zangeres haar derde album uit; Beautiful Lies.

Langzaam wordt Birdy volwassen. Ze lijkt zich op de plaat helemaal gevonden te hebben in het schrijven van haar eigen liedjes. Het geluid wordt meer gelaagd, zonder daarbij af te doen aan de melancholische inslag waarmee ze haar naam vestigde. Op het podium staat echter nog een jong meisje. Negentien jaar oud en ze lijkt zich het liefste te willen verstoppen achter de piano.

De zangeres opent de avond met ‘Growing Pains’. Een nummer van haar nieuwe plaat met een aangenaam neuriënd ritme. Het refrein is catchy en krijgt de hele zaal mee. Birdy slaat gelijk de hoge tonen aan. De toevoeging van de viool is erg sfeervol. Deze voegt tijdens de verschillende nummers veel toe en zorgt voor een verrassend element in de muziek.

Naarmate de avond vordert begint het echter op te vallen dat Birdy wel heel vaak de zelfde ingrediënten benut voor haar muziek; een stukje van het nummer wordt neuriënd gebracht door de bandleden, Birdy doet een stukje met minimale bandbegeleiding en deze valt vervolgens met volle kracht in. Dat maakt het optreden op een verscheidene momenten ietwat zaai en voorspelbaar. Daarnaast beginnen nummers door elkaar te lopen. Verscheidene momenten denk je een liedje voor de tweede keer te horen. Dat is echter niet het geval.

Buiten deze momenten om valt er genoeg te genieten. Hits als ‘Skinny Love’ en ‘People Help The People’ worden als een zacht tapijt over het publiek neergelegd. Geen moment stelt de zangeres hierin teleur. Verrassend zijn de momenten waarop Birdy vanachter haar piano vandaan stapt. De band benut dan de massaal aanwezige keyboards, in totaal staan er vier op het podium. Daarmee bouwen ze een meer dansbare basis. Birdy heeft in deze momenten veel weg van Florence + The Machine. De muziek is krachtig genoeg, het ontbreekt Birdy alleen nog aan het zelfvertrouwen om zichzelf het podium toe te eigenen. Ook kleine zangeressen worden groot. Daar hebben we vanavond al een stukje van mogen zien bij Birdy. Ongetwijfeld groeit ze nog verder en krijgt ze het vuur in haar concerten dat we vanavond nog een beetje misten. En die cover van Prince? Die bleef verrassend genoeg toch achterwege.