VERSLAG: The Boxer Rebellion - 29/09 - Doornroosje

The Boxer Rebellion - 29/09 - Doornroosje

Met vijf albums op zak is The Boxer Rebellion geen beginneling meer. Ze hebben er hard voor moeten werken, maar zijn nu zo groot geworden, dat ze afgelopen week maar liefst vier keer in Nederland optraden. Zo ook in het uitverkochte Doornroosje in Nijmegen.

De zaal is voor zeker 75 procent gevuld met mannelijk publiek, die het openingsnummer 'Let it Go' van het nieuwste album Ocean by Ocean luid meezingen. De tekst 'I choose to be happy, so why do I feel so bad' is een stuk melancholische dan eerdere songteksten. The Boxer Rebellion heeft verschillende fases doorgemaakt. Ze begonnen bijna 15 jaar geleden met stevige rock, gingen via gevoelige indie naar een meer ritmische, elektronische sound.

Dat blijkt ook uit de set, waar songs van alle albums worden gespeeld. De liedjes zijn niet allemaal van dezelfde kwaliteit, de band heeft duidelijk een groei doorgemaakt. Dit maakt ook de kwaliteit van de show erg wisselend. Het ene nummer staat minder goed dan het ander. Het mist een diepere laag of is rommelig afgewerkt. Niet alles wordt dan ook even gretig opgenomen door het publiek, die vooral lijken te wachten op liedjes van de laatste twee albums.

Het lukt ze halverwege de set dan toch het publiek mee te krijgen. Midden in de zaal speelt de band een akoestische versie van 'Always'. Het is doodstil in de grote zaal. Het kost veel moeite om de volle drie en een halve minuut stilte te krijgen, maar dit weerhoudt The Boxer Rebellion er niet van om akoestisch een ijzersterke versie van het nummer neer te zetten.

In het begin van 'Diamonds' – de bekendste single van de band – werkt de keyboard van zanger Nathan Nicholson niet mee. Hierdoor ontstaat wat ontstemt geroezemoes. Alsof het publiek verwacht dat er een productie van één miljoen op het podium te zien is, in plaats van een vermakelijk bandje. Wellicht is dit de verwachting die de band de afgelopen jaren heeft geschept nu ze zijn doorgebroken. Toch blijkt het nummer één van de hoogtepunten van de avond, omdat het van begin tot einde blijft boeien. Drummer Piers Hewitt speelt alsof zijn leven er vanaf hangt, met emoties van ontroering en woede.

Het mooie, gevoelig 'You Belong To Me' haalt de vaart er weer uit, maar dat wordt weer goed gemaakt met een lange, stevige toegift. Met oude nummers zoals 'Flight' van het album Exits (2005), 'Evacuate' van het album Union uit 2009 en het langgerekte 'The Gospel of Goro Adachi' van datzelfde album, is dit het sterkste stuk van de avond. Het publek wordt meegetrokken in de wereld van The Boxer Rebellion, ademloos wordt genoten van de stevige drums, de strakke riffs en de ijzersterke stem van zanger Nathan. Dit is waarom The Boxer Rebellion terecht voor een uitverkochte zaal staat.