VERSLAG: Wolfmother - 24/11 - TivoliVredenburg

Wolfmother 24/11 - TivoliVredenburg

Dit jaar kwam ‘Victorious’ uit, het vierde album van Wolfmother. De Australische rockers houden vast aan het geluid dat we kennen van bands als Black Sabbath en Led Zeppelin. Alleen deden ze dit op het debuutalbum zo goed dat ze de soundtrack waren voor mijn poging om zelf gitaar te leren spelen. Ieder nummer was raak, simpel en doeltreffend. Zo op te pakken. Maar bij het tweede album zag je het verval al, twee van de drie oprichters verlieten de band. Andrew Stockdale bleef achter en dat resulteerde vooral in 2014 in een nietszeggend album. Te overgeproduceerd en te graag laten zien hoe erg hij gegroeid was als gitarist.

Met Victorious lijkt Wolfmother weer redelijk op de weg terug zo blijkt vanavond. Al lijkt dit concert eerder een anniversary optreden omtrent het eerste album dan een show om de laatste plaat te vieren. Maarliefst tien nummers worden er gespeeld van het 'Wolfmother'. Van de overige albums kiezen ze slim de overtuigendste nummers, waardoor vanavond een heerlijk avondje rocken wordt.

Wolfmother geeft dus volledig toe aan het publiek wat het beste werk is. Zelfkennis van het trio zullen we het maar noemen. Het zorgt er wel voor dat band en publiek direct met elkaar een connectie hebben. Vanaf eerste nummer ‘Victorious’ met een lekkere metal riff, weet Stockdale slim zijn bekendste nummers door de oude te husselen waardoor de spanning blijft.

Al valt de band wel terug in clichés met de typische rockmomenten. Vooral Stockdale wil maar al te graag laten zien dat hij in de tien jaar is gegroeid als gitarist. Dat mond uit in solo's die weinig indruk achterlaten. Waar de band in uitblinkt is het samenspel van de riffs, baslijnen en orgel. Na tien jaar staat dat nog steeds overeind.

Het blijft dan ook nostalgisch wegkwijnen met een band die je tien jaar geleden heimwee gaf naar de hard rock van de jaren zeventig. Wolfmother gaf vanavond zijn beste optreden dat ik van ze heb gezien. Maar toch blijft de gimmick lastig van ze los te zien. Het is wel een lekkere gimmick, dat dan weer wel.