VERSLAG: Radical Face - 17/11 - TivoliVredenburg

Radical Face - 17/11 - TivoliVredenburg

In de half gevulde Grote Zaal van Tivoli Vredenburg speelt vandaag de Amerikaan Ben Cooper, beter bekend als Radical Face. Meteen bij opkomst verontschuldigd hij zich voor zijn land - voor de nieuwe president. "This has been the most uncomfortable tour so far."

Het voorprogramma wordt verzorgd door de folk singer-songwriter Austin Basham uit Texas. Dat zijn jeugd en afkomst zijn muziek bepalen, blijkt aan alles. Zijn roots zorgen voor een Americana invloed in zijn songs. Zijn houding: zittend op een stoel, alleen met een gitaar en zijn rauwe stem. Zijn songtitels, zoals bijvoorbeeld 'On The Hunt' en 'Running' (van wolven). Als een echte singer-songwriter gebruikt hij wat hij weet, wat hij voelt en wat hij heeft beleefd. En hoewel er geen parels of unieke songs bij zitten, is Austin's repertoire zeker niet onaardig.

De humor waarmee Radical Face de set begint, zet de toon voor de rest van het optreden. "Passend bij de situatie in mijn land, spelen we vandaag een hoop depressieve nummers." Die humor blijft de hele show aanwezig. De bassist die gaat slapen op het podium, het geouwehoer tussendoor, het expres fout spelen van beginakkoorden. Het voelt alsof je op bezoek bent bij een groep vrienden die wat liedjes spelen. Ze zitten dan ook allemaal in spijkerbroeken met hoodies of vesten. Dat ze op hun gemak zijn, blijkt ook uit hoe gemakkelijk ze spelen. Elke song wordt zo goed gespeeld, dat het huiskamergevoel meteen verdwijnt: dit zijn echte muzikanten.

De indiefolk van Radical Face leent zich voor deze zittende setting. De emotionele, zware songs met depressieve onderwerpen ("Zelfmoord hadden we nog niet gehad toch?") maken zijn muziek pittig om naar te luisteren. Of zoals Radical Face zelf zegt: "Thuis zit je rustig te luisteren met een koptelefoon op naar mijn muziek, dan komt het ook het beste tot zijn recht. En dan koop je een duur kaartje, zitten wij maar te ouwehoeren." Maar juist die tegenstrijdigheden passen bij zijn repertoire. De nummers gaan over het leven, met alle ups en downs die er zijn.

Zo ook bij het tweede nummer van de set, 'Ghost Towns', emotioneel en beladen, maar prachtig gespeeld en gezongen, zoals de meeste songs van zijn vier studio-albums. En vervolgens het meer stevigere 'Rivers in the Dust' van het nieuwste album The Family Tree: The Leaves. Zijn zachte stem, samen met zijn stoere uiterlijk en gevoelige teksten, geven Radical Face een eigen geluid.

Tegen het einde spelen ze de bekende single 'Welcome Home' van Ben zijn eerste studioalbum als Radical Face Ghost. Bekend van de Nikon reclame met dromerige zang en prachtige indiefolk klanken, heeft dat nummer zijn carrière gelanceerd en zijn koers bepaald. De trilogie albums van The Family Tree zijn een mooie opvolger hierop en beloven dan ook dat Radical Face nog lang niet klaar is met depressieve liedjes over het leven te schrijven. Misschien is die eerstgenoemde opmerking over de nieuwe president wel voldoende inspiratie voor een volgend album...