VERSLAG: Digitalism - 19/10 - Melkweg

Digitalism - 19/10 - Melkweg

Vandaag is de aftrap van het jaarlijkse Amsterdam Dance Event (ADE), waarbij de hele stad zowel overdag als 's nachts in het teken staat van elektronische muziek. De popzalen rondom Leidseplein richten zich de eerste dagen voornamelijk op live-acts. Melkweg heeft vanavond Digitalism geprogrammeerd in OZ, de voormalig Oude Zaal. Het Duitse duo heeft namelijk weer een directe aanleiding om op te treden, na het uitbrengen van slechts hun derde album in negen jaar: Mirage.

Met Mirage heeft Digitalism een middenweg gevonden tussen de harde electro van het debuut en de popliedjes van het tweede album: dance-punk maar dan zonder de scherpe randjes en met radiovriendelijke refreinen. Minder het rauwe van Boys Noize, meer het repetitieve van Daft Punk. Daarop zijn ook bepaalde (populaire) hedendaagse invloeden hoorbaar, in bijvoorbeeld de claps of de opbouw. Toch klinkt Digitalism niet heel anders dan een decennium geleden. Een nummer als 'Utopia' doet misschien denken aan 'Ringo' van Joris Voorn, in 'The Ism' flirt met hiphop en in 'Dynamo' komt acid voor - het is nog steeds de herkenbare Digitalism sound.

Dat is ook de sound die we vanavond voornamelijk horen; de helft van het nieuwste album wordt gespeeld. Vanaf de eerste seconde springt de volle OZ mee en gaan de handen de lucht, waarbij klassiekers zoals 'Zdarlight' zelfs met luid gejuich worden ontvangen. De sterke visuals - niet geschikt voor mensen die gevoelig zijn voor een overdosis aan prikkels - dragen daar aan bij. Met overal hangende projectiedoeken wordt het complete podium gebruikt als één groot beeldscherm. Dit neemt de aandacht weg van Jens "Jence" Moelle en İsmail "Isi" Tüfekçi en de heren, beiden gekleed in onopvallende simpele shirts, lijken dit niet erg te vinden. Waar Jence met de microfoon in zijn handen nog wel eens theatrale trekjes van een ware frontman wil vertonen, staat Isi simpelweg met een grote grijns zijn synths en drumpads te bedienen.

De balans tussen oude en nieuwe nummers zit goed, de overgangen verlopen vrij soepel en ook de timing van nummers met vocalen zorgt voor een gewenste afwisseling. Toch wordt er amper meegezongen. Het publiek heeft het te druk met dansen dan wel praten; zeker achterin de zaal voelt het meer als een kroegavond door al het gebabbel wat de ruimte vult. Dat wordt heviger richting de tweede helft van het concert, wanneer nummers als het ingetogen 'Indigo Skies' de spanningsboog niet overeind kunnen houden. Gelukkig krijgt afsluiter Blitz de aandacht er weer bij waardoor men naar een toegift snakt - en die ook krijgt. Zo zorgen oude hit 'Pogo' en potentieel nieuwe hit 'Open Waters' voor een geslaagd einde van de avond. Alhoewel lang niet het gehele concert even spannend was, zal het Melkwegpubliek niet klagen over hun start van ADE.