VERSLAG: Korpiklaani / Moonsorrow / Skálmöid - 11/11 - Boederij

Korpiklaani/moonsorrow/Skálmöid - Boederij

Deel twee van de Finnish Metal Maffia doet vanavond de Zoetermeerse Boerderij aan met een kleine verandering in de line-up. De hoofdprogramma's zijn ongewijzigd en zullen hun best moeten doen om het succes van begin dit jaar te evenaren.

Nederland werd in april nog vertegenwoordigd met Heidevolk als opener. Deze is vervangen voor het IJslandse Skálmöld. Voor de band het podium betreedt wordt de sfeer mooi neergezet door middel van een kleine lichtshow en een filmische intro. Wanneer de heren opkomen is de eerste indruk niet al te best. Het matig afgesteld geluid maakt van het relatief harde openingsnummer een lelijke brei van geluid en maakt deze lastig te behappen. Gelukkig wordt dit echter vanaf het tweede nummer 'Gleipnir' direct goed gemaakt. Hier komen de folkmetal elementen goed tot zijn recht en deze worden door de zaal met open armen ontvangen. De over het algemeen ietwat statig overkomende show komt gedurende het uur dat de heren spelen steeds meer los en barst uiteindelijk uit in een energieke show waarbij de band het publiek volledig naar zijn pijpen weet te dansen. Een prima optreden met als hoogtepunt de prachtige samenzang tussen de bandleden.

Het absolute hoogtepunt van de eerste editie van deze tour zal zich vanavond wederom met deze titel bekronen. Moonsorrow heeft de setlist ten opzichte van de vorige show iets uitgebreid, maar het draait duidelijk nog steeds om het nieuw album Jumalten Aika. De titeltrack is dan ook weer het openingsnummer. Het daarop volgende nummer 'Muinaiset' zijn twaalf donkere en loodzware minuten voor dit publiek. Dit neemt echter niet weg dat het prachtig wordt vertolkt. Het voordeel van touren met Korpiklaani is dat de mogelijkheid zich voordoet om het fantastische 'Ruttolehto' te kunnen spelen. Jonne Järvelä mag hier zijn zangkwaliteiten voor het eerst tonen deze avond en doet dat met gevoel. Kippenvel. Moonsorrow speelt de set uit met de meezingers 'Sankaritarina' en 'Ihmisen Aika'. De band laat net als in het voorjaar het publiek in extase achter. Deze band blijft een must see en is mijns inziens de uitblinker binnen dit genre.

Korpiklaani weet dit soort avonden altijd iedereen te voorzien van een brede glimlach na afloop. Ook vanavond zal dat niet anders zijn. Al is de band de afgelopen jaren qua instelling wel wat veranderd. Ze nemen zichzelf een stuk serieuzer. Wat ook aan de setlist te merken is. De overdreven party nummers van de eerste drie albums blijven veelal achterwege. Gelukkig bevatten de overige nummers ook een goeie dosis vrolijke melodieën waardoor de zaal een grote springende menigte wordt. De band weet zich wel te realiseren dat ze er niet onderuit komen om toch een paar publieksfavorieten te spelen. Deze komen echter pas helemaal aan het eind van de set aan bod. Met 'Wooden Pints' wordt de reguliere set afgesloten. Als toegift worden met 'Vodka' en 'Beer Beer' twee absolute Korpiklaani classics de zaal in geblazen. Daarmee is de avond in stijl afgesloten.

We hebben kunnen genieten van drie bands die in hetzelfde genre muziek maken, maar toch elk over een eigen identiteit beschikken. Skálmöld heeft de zaal wakker geschut, Moonsorrow heeft geïmponeerd en Korpiklaani heeft met een flinke bak energie de klus overtuigend geklaard. Een geslaagde combinatie.