VERSLAG: Dimmu Borgir - 23/9 - Melkweg

Dimmu Borgir - 23/9 - Melkweg

Vanavond staat er een flinke portie Scandinavische metal geprogrammeerd in een uitverkochte Melkweg. Maarliefst drie bands zullen vanavond het publiek gaan vermaken. Er is echter één band vervangen. Twee weken terug heeft de zanger van Hatesphere laten weten niet verder te willen gaan met de band. Aangezien het voor de band moeilijk is om binnen zo'n korte tijd een nieuwe zanger te vinden, hebben ze laten weten de tour niet voort te zetten. Voor een vervangende band is de keuze gevallen op Engel.

Het is dus aan Engel om de teleurgestelde Hatesphere-fans enigszins op te vrolijken. Echter slaagt de band daar bij lange na niet in. De band begint al vijf minuten nadat de deuren geopend zijn, wat betekent dat er nog maar weinig mensen in de zaal zijn. Nu kan de band hier natuurlijk zelf weinig aan doen, maar de performance op het podium is dusdanig knullig dat we dit maar snel weer moeten vergeten. De band speelt een mix van metalcore en deathmetal op 'In Flames' -achtige wijze. Echter begint het al erg snel te vervelen. De nummers lijken ontzettend veel op elkaar en tevens is de muziekstijl van Engel nogal misplaatst binnen deze tour. Het is de bedoeling dat Engel vanavond als opwarmer fungeert voor twee grote metalbands. Helaas slaagt de band daar bij gebrek aan bezieling en uitstraling absoluut niet in. Een afkoeler.

Gelukkig is Engel niet de reden dat de Melkweg vanavond uitverkocht is. Amon Amarth is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een fenomeen binnen de melodische deathmetal. De Zweedse vikings stonden vorig jaar nog in een uitverkochte Bosuil (te Weert). Nu staan ze in een uitverkochte Melkweg en het is duidelijk te merken dat een groot deel van de aanwezigen voor Amon Amarth is gekomen. Als het openingsnummer 'Valhalla Awaits Me' wordt ingezet breekt de hel meteen los. Het is jammer dat het geluid in het begin niet helemaal goed staat afgesteld, maar dit wordt gelukkig snel gecorrigeerd. De zware gitaren, het harde drumwerk en de brute grunts van zanger Johan Hegg blaast het publiek compleet omver. Wat een muur van geluid creëert deze band! De combinatie van melodische deathmetal en songteksten over vikings en het oude noorden komt op het podium zeer goed uit de verf. De band speelt ontzettend strak, ze staan enthousiast op het podium en de interactie met het publiek wordt geweldig ontvangen. Nummers als 'Death In Fire' en 'Victorious March' worden luid meegezongen en met 'Pursuit Of Vikings' sluit Amon Amarth de set op geweldige wijze af. Deze band blijft keer op keer overtuigen met kwalitatief zeer sterke optredens. Het moge duidelijk zijn dat Amon Amarth zijn fans vanavond alles behalve teleurgesteld heeft.

De headliner van deze tour, Dimmu Borgir, heeft dus een behoorlijke klus voor zich, willen ze het overtuigende optreden van de voorgaande band overtreffen. Het is vier jaar geleden dat Dimmu Borgir voor het laatst met een clubtour ons land heeft aangedaan. Dit is misschien wel de voornaamste rede dat het vanavond uitverkocht is. Vier jaar terug stonden ze nog in Paradiso. Toen met een iets andere samenstelling. Nicholas Barker heeft in al 2004 de band moeten verlaten en is intussen vervangen door ex-Mayhem drummer Hellhammer. Deze laatstgenoemde heeft op de nieuwe plaat, In Sorte Diaboli, die eerder dit jaar is verschenen, laten zien een waardig vervanger te zijn.

De band heeft duidelijk aandacht besteed aan het creëren van een indrukwekkende intro. Wanneer het licht uitgaat voor aanvang van het optreden zit de sfeer er meteen al in. Onder leiding van duistere middeleeuwse muziek en een luid gejoel uit het publiek betreden twee monniken het podium. Op dat moment is meteen de toon gezet voor de duistere satanistische sfeer die de band wil neerzetten. Vervolgens betreden de bandleden één voor één het podium. De band is zoals gewoonlijk in de zeer toepasselijke stijl uitgedost. De zwarte leren pakken, bedekt met vele spikes, zijn altijd al typerend geweest voor Dimmu Borgir. Wat echter erg jammer is, is dat ze voor het openingsnummer kiezen voor 'Grotesquery Conceiled ', wat niet echt voor de hand ligt, aangezien het een relatief onbekend nummer is. Daarbij is het geluid ook matig afgesteld waardoor het lijkt alsof de band live niet goed uit de verf komt. Het tegendeel blijkt echter al zeer snel. Het opeenvolgende nummer, 'Vredesbyrd', wordt massaal ontvangen en op dit ogenblik is de kwaliteit van het geluid ook ontzettend verbeterd. Nu is echt goed te zien dat Dimmu Borgir op het podium echt zijn mannetje staat. De prachtige orkest-sferen in 'Progenies Of The Great Apocalypse', de snelle drumpartijen in 'Blessings Upon The Throne Of Tyranny' en de geweldig snelle gitaar riffs, die in elk nummer terugkomen, maken het concert van Dimmu Borgir tot een prachtig geheel om naar te luisteren en te aanschouwen. De band heeft er tevens voor gekozen om veel nieuw materiaal te spelen. Met name 'The Serpentine Offering' en 'The Chosen Legacy' worden met stevige overtuiging ter gehore gebracht. De interactie die de hele band met het publiek heeft is ook erg goed te noemen. Bij veel bands kom je het gegeven tegen dat alleen de zanger interactief is met het publiek. Bij Dimmu Borgir zie je dat elk bandlid, op de drummer na, zich tijdens het optreden veel tot het publiek keert. Zoals altijd wordt ook vanavond afgesloten met het nummer 'Mourning Palace'. Het publiek verwacht dit, en het publiek ontvangt dit keer op keer met open armen. Na het concert wordt 'The Fallen Arises' gedraaid en gaan langzaam de lichten weer aan. Dit geeft echt het gevoel dat de duistere sfeer langzaam de zaal verlaat. Er is dus zelfs na afloop van het concert nog aan een afsluiting gedacht.

Laten we met z'n allen hopen dat Dimmu Borgir in het vervolg wat sneller deze kant op komt. De mannen bewijzen, net als Amon Amarth, altijd een geweldig strakke show neer te kunnen zetten. Deze twee Scandinavische grootheden zijn typische voorbeelden van bands die, naast het uitbrengen van knallende metal-platen, ook op het podium kunnen laten zien dat ze bij de absolute top uit hun genre horen.